یا حسین! جویباران، قسمتی از کوه بوده اند که خبر آمدنت را شنیده اند و سراسیمه راه افتادهاند تا به دریای تو برسند.
حرام است آتش بر دو چشمی که محبت تو را با اشک بر دامان نیازش جاری میکند. وقتی کودکی ات بر شانه های پیمبر گذشت، دانستم که عقابِ بالانشینِ روحت از کودکی، طعم اوج را چشیده است. چه مردانه برای اقامهی غرور، بر گلدسته های ایستادگی، قد برافراشتی، ای از تبار مقدس ترین واژه ها، یا حسین!
رزیتا نعمتی