حسین! آنگاه که ندای هیهات منالذله سر دادی و رایت مجاهدت برای احیای دین برداشتی و نماز عشق را در مصلای خونین عبودیت، قامت بستی، همه جهانیان را به شگفتی واداشتی و آسمانها را به تعظیم خویش فراخواندی.
حسین! از هر چه جز دوست، دیده فرو بستی و غیر دوست را در قبال رضای او هیچ انگاشتی.
آفرینش را مجذوب عشق و اخلاص خود ساختی و عقلها را مسحور عظمت روح و علو همت خویش کردی.
ای حسین! حماسهای آفریدی که تا جهان، باقی است، چشم روزگار، دیگر، نظیر آن را نخواهد دید و هیچ گفته و کلام و نوشتهای و کتابی نخواهد توانست حق آن را ادا کند.
یا حسین! حماسهی عظیم عاشورای تو تابلوی بینظیر عشق است، عشق به پروردگار.
شهیدآوینی/ منبع: فتح خون