مصیبتدیده اندوهگین است و برای گریستن به مرثیه و روضه نیازمند نیست.
این ضرب المثل مازندرانی بدین حقیقت نظر دارد و دربارهی کسی که خود گرفتار است و در مسیر رفع گرفتاری دیگران میکوشد بهکار میرود
منبع: عاشورا در فرهنگ مردم(ضربالمثلها)/مؤلف: محمدعلی عارفیراد