در گذشته روغن نایاب و ارزشمند بود. وقتی مقداری روغن میریخت، بیدرنگ میگفتند: حیف شد. آن گاه ادامه میدادند: ایراد ندارد، نذر ابوالفضل.
مثل، در آن عصر ریشه دارد و به گذشتن وقت، از دست رفتن قطعی موقعیت و جبران ناپذیر بودن آنچه از کف رفته است، اشاره دارد. روغن ریخته نذر امامزاده گونهی دیگر این مثل است.
منبع: عاشورا در فرهنگ مردم(ضربالمثلها)/مؤلف: محمدعلی عارفیراد