وب سایت موسسه فرهنگی هنری فرهنگ عاشورا – دزفول عاشورا و امام حسین
نوشته های مرتبط
هفتمین جلسه‌ی انجمن ادبی" روز دهم" به موضوع نوحه اختصاص داشت. در این نشست که جمعه ۱۴ مردادماه در مکان مؤسسه‌ی فرهنگی هنری عاشورا برگزار شد، پیرامون نقد اشعار نوحه بحث و تبادل نظر شد…
هفتمین جلسه‌ی انجمن ادبی" روز دهم" به موضوع نوحه اختصاص داشت. در این نشست که جمعه ۱۴ مردادماه در مکان مؤسسه‌ی فرهنگی هنری عاشورا برگزار شد، پیرامون نقد اشعار نوحه بحث و تبادل نظر شد.
بخشی از صحبت‌های ایراد شده توسط اعضاء:
بحث آموزشی جلسات نوحه باید جدی‌تر گرفته شود و از اساتید شاخص دعوت به‌عمل آید.
کار نقد و آموزش باید با هدف پیشرفت سبک شعری صورت گیرد، هر کس بخواهد در این عرصه پیشرفت کند باید حتماً آموزش ببیند و گرنه در سطح پایینی باقی می‌ماند.
در شهر ما مداحان جوان سراغ شعرای جوان می‌روند. اگر کار شعرای جوان در سطح بالا باشد مسلماً مداحان قدیم هم سراغ شعرای جوان خواهند رفت.
نوحه نویسی در دزفول در سه سبک محلی، مثلثی و تلفیقی ( از سبک مداحان دزفولی و تهرانی ) وجود دارد و برخی از شاعرانی که هر کدام از این سه سبک را استفاده می‌کنند ممکن است نظرات سبک دیگر را قبول نکتد.
کار نوحه‌نویسی سخت‌تر از شعر است زیرا در نوشتن نوحه باید علاوه بر الزامات شعری، ریتم، توانایی موسیقی، تغییر قالب شعری، تیتر مناسب، آهنگ مناسب که مخاطب را جذب کند و … را رعایت کرد.
بهترین کار این است که در اشعارمان پیام داشته باشیم خصوصاً در تیترها…
نوحه‌های قرائت شده در جلسه:
بعد این همه اسارت بعد این همه جسارت
معجر من تکان نخورده
آمدم در کنارت تا ببیند مزارت
معجر من تکان نخورده
میان لبخند شامیان گم شده بود اشک دخترت
به‌روی نیزه شکفته شد غیرت چشم برادرت
غرق تماشا پیر و جوان و مرد و زن‌ها
وقار زینب شده جواب کف زدن‌ها
سرِ تو شد سایه‌ی سرم در این چهل روز عاشقی
بیا و بشنو تو از دلم نوای جانسوز عاشقی
اگر چه بودم اسیر غم‌نامه‌ی کوفه
ز خطبه‌هایم سیه شده جامه‌ی کوفه
میان طشت طلا سرت مرثیه خوان خرابه شد
به پیش چشم کبوترت روح و روان خرابه شد
سر تو روی دامن دختر سه ساله
جواب زینب فقط صدای اشک و ناله
تو مصحف صد پاره شدی و من پیام آورت شدم
به روی نی یاورم شدی به پای نی یاورت شدم
چراغ راهم، امید من، تویی پناهم
دلم شکسته،خودت بده جواب آهم
به روی نیزه نگاه تو، تسلی داغ خواهرت
در این چهل روز بی‌کسی تازه شدم مثل مادرت
تو بی سر و من بی سر و سامانم و تنها
تو رفتی و من ماندم و کوله بار غم‌ها
بدون تو روز و ماه من به سال غربت کشیده شد
مقابل چشم مادرت سر از تن تو بریده شد
شبی نبوده، سحر کنم بدون یادت
شده غریبی، برای خواهر تو عادت
نماز شب را اگر چه من نشسته خواندم به کربلا
ولی به وقت قنوت خود، برای تو کرده‌ام دعا
رسالت من، عفاف در اوج مصیبت
رسالت تو، اَدای فرهنگ شهادت
اسیری و داغ دوری از تو و ابالفضل و اکبرت
ذکر بخواب ای گلم علی به روی لب‌های همسرت
به یاد اصغر، نیزه نشین کوچک تو
رباب دلخون، شده(اسیر) کودک تو
حمید رمی/ نوحه اربعین ۱۴۳۲
وِر بیو اُمُ‌البَنین ؛ بَختِ بَرگَشتَمَه بین ؛ ماه اُفتیدَه زِمین
قَمَرُم غَرقَه بِه خین ؛ آهِ مُوعَرشِ بَرین ؛ ماه اُفتیدَه زِمین
عَلَمِش مُوندَه زِمین ؛ مَشکِ اُوِش پُرِ خین ؛ ماه اُفتیَده زِمین
آسُمون صافَه و آفتابِ جِگَر سوز بِتابَه ؛ نَه بِبینُم بِه سَرُم سایِۀ اَبری، نَه بِه گوشُم بِمیا غُرِّشِ رَعدی کِه گووُم بیسَه دُعا رُباب اِجابَت،کِه صِدا زَه پِی دِلِ رَفتَه اَ طاقَت ؛ بار اِلها بِه سَرُم بارَه نَمی اَبرِ کِرامَت،تا کِه بَلکی نَرَسَه اَصغَرِ مُو تُشنَه شَهادَت"واوِیلا
نَه خُسوفَه،نَه کُسوفَه،نَه غُبارِ سُمِ اَسبونِ صُفوفَه،نِی عَذابِی بِه سَرِ لَشگَرِ کوفَه کِه گووُم روزِ لَهوفَه ؛ نَه گَمونُم کِه بووَه مَحشَرِ کُبری نَرَسیدَه هَنی هِنگامَۀ عُظمی،پَه اَچِه بیسَه خُدایا لِفِ شُو روزِ ای صَحرا،مِی او لَحظی کِه بِبینُم هَنی خُورشیدَه مُو رُسوا،نَه گَمونُم کِه بووَه مَحشَرِ کُبری ؛ هَمهَمی بینِ سِپاهِ عُمَرِ سَعدِ لَعینَه،کِه سُه حَرفِش عَلَم و مَشکَه و زینَه،سُخَنِ ماهیَه کِه غَرقَه بِه خینَه،بِه زِمینَه،نَکُنَه وَقتِ خُسوفِ قَمَرِ اُمِّ بَنینَه"واوِیلا
نَرَسید گوشِ مُو شِیپورِ سِرافیل و صِدایِ اَنَا مَظلومِی اَ هابیل و نَدیدُم مُو دَسِش آلَتِ قَتّالِۀ قابیل ؛ نَمیایَه اَچِه اَ رامَه صِدا نالۀ راحیل کِه گِریوَه سی اَسیرِ دَسِ زادونِ سِماعیل ؛ مُو نَدیدُم اَچِه پیراهَنِ یَحیی و نِشونِی اَ عَصا و یَدِ بِیضائیِ موسی و اَ عیسی نَفَسِ قُدسِ مَسیحا ؛ پَه اَچِه بیسَه مَری آخِرِ دُنیا،مَری اَمروزَه خُدا مَحشَرِ کُبری"واوِیلا
وِردِ زونِ هَمَمون اَمَّن یُّجیبَه،حالِ صَحرا و دِلِ اَهلِ حَرَم خِیلی غَریبَه،شُودیِ خِیلِ سِپاهِ عُمَرِ سَعدِ لَعین چَقدَه عَجیبَه،عَلَمِ سوزیَه دَسشون کِه خُدا غَرقَه بِه خینَه،مَری آشِناس ایطوری کِه تیَم دارَه بِبینَه،حالِ مُو خِیلی غَریبَه،مُو نَدونُم عَلَمِ بِرارُمَه یا کِه حَبیبَه ؛ گَرچِه صَد پارَه اَ شَمشیر و اَ نِیزاس،وَلی ذِکرِ سَرِ پارچَش هَنی خواناس،کِه مَری نَصر و مِنَ الّاس،نَه خُدا لا و اِلَّاس، اَیُّهَاالنّاس خُودِشَه پَرچَمِ سَقاس"واوِیلا
کَربِلا زیرِ پاهام یَکتَه خُدایا اَچِه لَرزید،زِلزِلَس یا مَهُم اَ مَرکَبِش اُفتید ؛ بِگِریوِن اَچِه پِی یَک زُحَل و زُهرَه و ناهید و پَریشونَه اَچِه چِهرِۀ خُورشید ؛ مِینِ مَنظومِۀ خیما دِگَه ماهِی مُو نَدارُم،پَه کُجا رَفتَه اَبَاالفَضلِ مُو ماهِ دَه و چارُم،میر و سَقا و عَلَمدار و قِرارم،پَه بِرارم"واوِیلا
نَمیایَه اَچِه اَ اَلقَمَه تَکبیرِ اَمیرُم،پَه صِدا ذِکِر عَلَمدارِ رَشیدُم،قُوَتِ قَلبِ حُسِین ماهِ مُنیرُم،پَه اَمیرُم پَه دَلیرُم،پَه بِرارُم،پَه اُمیدُم،بُخُدا حَقَّه کِه اَ غُصَّه مُو میرُم؛ بِه گَمونُم کِه حُسِینُم هَنی یادشَه،یادِشَه روزِ وِلادَت عَلی بوسیدَه کُجاشَه،کِه ایطور فِکرِ دَساشَه،روضَه خونِ دُو تیاشَه،گووَه زِینَب چِه دِهِیم جَوابِ مارشَه " واوِیلا
گوئِیا دارَه اَ مِیدونِ میایَه یَه صِدایی،یَه نَوایِ آشِنایی،ذِکرِ عَبّاس وَلَدیِّ دِلرُبایِ،مَری اُمَّس اَ مَدینَه،فاطِمِه اُمِّ بَنینَه،بَلکِی اُمَّسَه مَهِ هاشِمی عَبّاسِشَه بینَه کِه زِمینَه ؛ نَم اَچِه دارَه میا عَطرِ گُلِ یاس،اِشتِباه نَمکُنَه زِینَب بُخُدا حَضرَتِ زَهراس،مارُمَه اُمِّ اَبیهاس ؛ کاش گووَش زِینَبَه بینِش دَرِ خِیمَس،خِیمَگاهِی کِه شَبیهِ دَرِ سُوختَس، نَهِلَه یَکتَه حُسِینِ مُونَه بِی کَس" واوِیلا
عاقِبَت مُوند بِه زِمین جِسمِ عَلَمدارِ رَشیدُم،چِه کُنُم بَر نَگِرُفت نَخلِ اُمیدُم،هَرچِی اِنتِظار کَشیدُم ؛ باراِلها تُو بهِ حَقِّ مَهِ پارَم،قَسَمِت داهام بِه آسُمونِ بِی ماه و سِتارَم،لِفِ زِینَب نَکُنی هیچکَسیَه تُو نا اُمیدِش،آبُرو هیچکَسَه یا رَب لِفِ عَبّاس تُو مَریزِش،تُو بِه حَقِّ دِلِ بیمارِ مُو شاد کُون،هَر دِلِی کِه نِگَرونَه سی مَریضِش ؛ (اِبنِ حُجَّت) اَ وَفا،بِگووَه جَمعِ عَزا،زَنِی فَریادِ رَسا"واوِیلا
ابراهیم نصراللهی
