محمدعلی مجاهدی، مقلـّب به شمسالدّین و متخلــّص به «پروانه» در سال ۱۳۲۲ه.ش در قم دیده به جهان گشود. پدرش آیهالله میرزامحمد مجاهدی تبریزی از تبریز به قم مهاجرت و به کار تدریس در حوزهی علمیهی قم اشتغال ورزید. مجاهدی تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در زادگاهش به پایان برد و از آن پس به استخدام آموزش و پرورش درآمد. در حین خدمت مجدداً به تحصیل پرداخت و در رشتهی حقوق قضایی به اخذ لیسانس نائل آمد، و در حال حاضر به عنوان مشاور حقوقی فعالیت دارد. پروانه کار شاعری را از دوران دبیرستان آغاز کرد و در همان زمان در انجمن ادبی قم شرکت جست و سالهاست که خود عهدهدار ریاست«انجمن ادبی محیط» این شهر میباشد و در راهبری و ارشاد شعرای جوان با علاقمندی مجاهدت میکند.
پروانه غیر از مقالات ادبی که در روزنامهها و هفتهنامه از او به چاپ رسیده آثاری نیز تألیف کرده و در تدوین و تصحیح دواوین شعر فعالیت چشمگیری داشته است:آثارش عبارتند از«تذکره سخنوران قم»، «تصحیح دیوان شرر به نام فغان دل»، «تصحیح گنجینه الاسرار عمان سامانی »، «خوشه های طلایی»، «سیری در ملکوت»( مجموعه ی شعر)، «گلبانک توحید»، «بال سرخ قنوت» و چند اثر و تألیف دیگر.
منبع: دانشنامه شعر عاشورایی/گردآوری: مرضیه محمدزاده