وب سایت موسسه فرهنگی هنری فرهنگ عاشورا – دزفول عاشورا و امام حسین
نوشته های مرتبط
ماه لالایی های میکائیلی
شهر شعبان است و هنگامه ی شور و شعف و شکفتن؛ شکفتن خجسته ی گل‌های ملکوت در باغ بارور هستی.
ماه پایان دردهای دردائیلی است به برکت تبسّم طبیبی که لبخنده‌هایش مرهم زخم ها و درمان شکسته بالی فطرس هاست. ماه لالایی های میکائیلی است؛ ماه گهواره جنبانی جبرائیلی است.
ماه ولایتِ ماه است؛ ماهی که از ساحل علقمه تا سواحل همه ی قلب‌ها میزبان روشنایی اوست. ماه مهتابی قمری که پرچم بر قلّه ی قلب‌ها زده است.
ماه، پس از آفتاب طلوع می کند و آفتاب پس از ماه، چند ماه در یک ماه طالع می‌شوند!
طلوع آفتاب نیایش پس از میلاد ابوالفضلی که سرنشسته بر نیزه‌اش با خورشید روشنی آشکار بود که بر امواج و جزر و مد پیشانی‌اش دمیده بود. آری طلوع پیشانی روشن، مقدمه ی سجود است؛ مقدمه ی طلوع سجاد(ع)!
فرخنده باد تبسّم شیرین علی(ع) در یازدهمین روز شعبان؛ اشراق ادب و وقار بردستان نازنین حسین(ع)، دمیدن خورشید اکبر بر دستان لیلا(س). طلوع روز در شب لیلا(س).
خجسته و مبارک باد طلوع مصباح هدایت، ساقی و امام سجّاده و آبروی ادب و وقار در منظومه ی ولایت.
مبارک تر باد آفتابی که در میانه ی ماه، هرچه کهکشان و آسمان و عیان و نهان را به ضیافتکده ی روشنای غروب نا پذیر خود می‌خواند.
مبارک باد طلوع مهدی(عج) از مشرق سامرّا.
مبارک باد دسته گلی که نرگس از کرانه و ساحل کوثر به بهشت نگاه منتظران می‌بخشد.
فرخنده باد شعبان، این واژه ی پنج حرفی شکفتنی که پنج گلبرگ حسین(ع)، عباس(ع)، سجاد(ع)، اکبر(ع) و مهدی(عج) دارد.
فرّخ و میمون باد ماهی که دروازه ورود به رمضان است.
ماهی که کلید بهشت است؛ کلید رستگاری.
مبارک باد شعبان رمضان آور.
این ماه بر شیفتگان شوریده ی خانواده ی خدا مبارک ترین باد.
محمدرضا سنگری
مؤسسه فرهنگی هنری فرهنگ عاشورا
