وب سایت موسسه فرهنگی هنری فرهنگ عاشورا – دزفول عاشورا و امام حسین
نوشته های مرتبط
فاصله‌ی نسبی هر منزل: ۴ تا ۵ فرسنگ.
مجموع منازل: ۲۵ تا ۲۸ منزل (در کتاب الحسین فی طریقه الی الشهاده ۳۸ منزل است).
میزان توقّف در هر منزل: از چند ساعت تا دو روز.
پیوستگان در مسیر: زهیربن‌القین(در منزل زرود)، عمروبن‌خالداسدی‌صیداوی، سعد، غلام عمروبن‌خالد، مجمع‌بن‌عبدالله عائذی، عائذبن‌مجمّع، جناده‌بن‌حرث سلمانی، واضح(اسلم) ترک(این شش تن در عذیب‌الهجانات به امام پیوستند). سعیدبن‌عبدالله‌حنفی، سلمان‌بن‌مضارب‌بجلی، وهب‌بن‌وهب‌کلبی(عبدالله‌بن‌عمیرکلبی)، هانیه همسر وهب، مادر وهب، نعیم‌بن‌عجلان‌انصاری، زاهربن‌عمراسلمی(غلام عمروبن‌الحمق)، ابوثمامه صائدی، جبّاب‌بن‌عامر، سویدبن‌عمرو، جندب‌بن‌مجیر(ده تن از این یازده تن در کربلا به شهادت رسیدند).
عقبهبن‌صَلت‌جُهنی، مجمع‌بن‌زیادجهنی، عَبادبن‌مُهاجربن‌ابومُهاجر‌جُهنی( این سه تن از قبیله‌ی جهینه و در آبگاهی به این نام که در نزدیکی مدینه بود به امام پیوستند).
نحوه‌ی برخورد با مسافران: معمولاً امام با مسافران که عمدتاً از کوفه عازم مکّه بودند. چند گونه برخورد داشتند: ۱- کسب خبر از راه و وضعیّیت کوفه ۲- طرح فساد و گمراهی و نیرنگ‌ها و جنایات بنی‌امیّه ۳- دعوت به همراهی و یاری در حرکت و قیام ۴- پاسخ به پرسش‌های دینی و شرعی آنان ۵- ابهام‌زدایی و توضیح دلایل حرکت و قیام ۶- دعوت به دوری و فاصله گرفتن از رزمگاه در صورت همراهی نکردن(امام می‌فرمود هر کس همراهی نکند و صدای مظلومیت مرا بشنود با ستمگران و قاتلان من در دوزخ خواهد بود).
فاصله‌ی مکّه تا نینوا: ۴۳۰ کیلومتر
معدّل (میانگین) حرکت روزانه‌ی امام: تقریباً ۱۸ کیلومتر
اقدامات در هنگام حرکت: شناخت درست مسیر، بررسی خطرگاه‌ها، تحلیل دقیق موقعیت جغرافیایی وضعیِت روانی، فرهنگی، اجتماعی منزلگاه‌ها.
اقدامات هنگام توقّف و اُتراق: انتخاب مکان مرتفع، بررسی دقیق موقعیت نظامی، مشخص کردن نگاهبانان، تأمین آذوقه به ویژه آب برای منزلگاه‌های بعدی، بازسازی روحی و روانی یاران و همراهان، کسب اطّلاعات تازه از راه، از دشمن و از موقعیت طبیعی، جغرافیایی و منزل بعدی.
تعداد پیوستگان و گسستگان: هیچ کدام به روشنی و درستی معلوم نیست. هفده تن از پیوستگان در مسیر، به شهادت رسیدند. امّا برخی پیوستگان در منزل دیگر می‌گسستند و می‌رفتند. جمعی از پیوستگان در کربلا با اباعبدالله همراه شدند. برخی در یک منزل می‌پیوستند و در منازل بعد با آگاهی از فرجام کاروان، شبانه، از قافله جدا می‌شدند. در هیچ منبعی نام چنین کسانی ذکر نشده است.
تعداد منازل راه: تعداد منازل راه از مکّه تا کربلا را گوناگون نوشته‌اند. در برخی منازل امام درنگ کوتاهی داشته و در برخی منازل اُتراق کرده است. برخی منازل متعلق به یک وادی یا منطقه هستند که نام منطقه و وادی با هم ذکر شده است. مناطقی که امام و کاروانش از آن‌ها گذشته یا از آن حدود گذر کرده‌اند به ترتیب عبور عبارتند از:
۱- بستان بنی عامر(ابوعامر) ۲- التّنعیم ۳- الصّفاح ۴- ذات العرق ۵- غمره ۶- مسلخ ۷- افیعیه ۸- معدن بنی‌سلیم ۹- عمق ۱۰- ماءالسلیلیّه ۱۱- مغیئه الماوان ۱۲- النقره ۱۳- الحاجزمن بطن الرّمه ۱۴- سمیراء ۱۵- نوز ۱۶- فید ۱۷- الاَجفر ۱۸- الخزیمیّه ۱۹- زرود ۲۰- الثّعلبیه ۲۱- بطان ۲۲- الشقوق ۲۳- زباله ۲۴- القاع ۲۵- بطن العقبه ۲۶- واقصه ۲۷- القرعاء ۲۸- مغیثه ۲۹- شراف ۳۰- ذوحُسم ۳۱- البیضه ۳۲- عذیب الهجانات ۳۳- عین الرهیمه ۳۴- قصربنی مقاتل ۳۵- نینوا ۳۶- کربلا
در بسیاری از کتب تاریخی، درنگ در برخی از این منازل گزارش داده شده است. مثلاً منازل ۷،۶ ، ۸، ۹، ۱۰، ۱۱، ۱۲، ۱۴، ۱۵، ۲۷ (ده منزل) گذرگاه و توقف‌گاه امام نبوده‌اند. منزلگاه‌ها: نقطه‌ی آباد و آبگاه‌های مناسب در دل بیابان بوده‌اند.
