محمد جواد محبت فرزند مصطفی در سال۱۳۲۲ه.ش در کرمانشاه قدم به عرصهی حیات گذاشت. وی دارای دیپلم از دانشسرای مقدماتی است و پس از طی مراحل تحصیل به استخدام آموزش و پرورش در آمد.
محبت از دوران نوجوانی به شعر و شاعری پرداخت و چون از استعداد کافی برخوردار بود طبع حساس و مضمون یابش شکوفا شد و در مجامع ادبی درخشید، وی در آغاز شاعری، شعر فکاهی و طنزآمیز میسرود و در روزنامهی توفیق انتشار مییافت که پس از مدتی از این شیوه دست کشید.
وی شاعر غزل سراست و نه تنها در انواع شعر کلاسیک طبع آزمایی کرده،بلکه در زمینهی شعر نو آثار ارزنده و دلپذیری از خود به جا نهاده و در میان نوپردازان جایی برای خود باز کرده است.
محبت در جریان انقلاب و پس از آن،در افکارش تحولی پدید آمد و هنر خود را در راه انقلاب و مبانی اعتقادی اسلامی و مفاهیم قرآنی و عرفانی به کار گرفت،و در این رهگذار آثار خوبی نیز به وجود آورد که حتی شعرش به کتابهای درسی راه یافت و شعرهای «دو کاج» و «نماز» از آن جمله است.
یدالله عاطفی شاعر توانا و نامور کرمانشاهی دربارهی شعر او چنین مینویسد:«قریحهی شاعری و ذوق فطری جواد محبت،شاعر حساس و نازک خیال را بیشتر باید در قالب اشعار نوی او جستجو کرد که هر چه سروده نیکو بود و زبان شعری مخصوصی دارد. یکی از بهترین اشعار نیمایی و لطیف و شورانگیز او منظومه ی بلند«فصلی از یادها» است.این منظومه در عین حال که بازگو کنندهی خاطرات گذشتهی شاعر است ولی جای جای آن، با اندیشههای اجتماعی و دید سیاسی و مبارزاتی مردم آمیخته است.
منبع:دانشنامه شعر عاشورایی/ به کوشش:مرضیه محمدزاده