حبیب چایچیان، متخلص به”حسان”(مداح اهل بیت)، فرزند محمد حسین، در سال۱۳۰۲ه.ش در تبریز چشم به جهان گشود، شش ساله بود که همراه خانوادهاش به تهران مهاجرت کرد.
اولین شعری که سرود در پانزده سالگی در مرثیهی پدرش بود:
پدرم رخت از این جهان بر بست
کمرم از غم و محن بشکست
مـــیکنـم لیک شـکر یــزدان را
گــر پـدر نیست باز مادر هست
چایچیان تحصیلات خود را در تهران در مدرسهی ایران و آلمان به پایان رسانید، از آن پس به استخدام بانک ملی درآمد و پس از سالها خدمت،سرانجام بازنشسته شد.حسان دربارهی انگیزهی شاعری خود چنین میگوید:”مادرم عاشق مولا علی و اهل بیت (علیه السلام) بود و پیوسته مرا به سرودن اشعار مذهبی در مدح و مرثیت ائمهی اطهار(ع) تشویق میکرد و از کسانی بود که مرا مورد محبت و لطف خاص خود قرار داد، مرحوم علامه امینی صاحب کتاب”الغدبر”بود که وسیلهی آشناییام با ایشان، شعری بود که از زبان حضرت ابوالفضل(ع) در شب عاشورا خطاب به سیدالشهدا سروده بودم که در مجلسی، مداحی آن را در حضور او خوانده بود. از مداح نام گوینده شعر را میپرسند، میگوید شعر از حسان است.با پیغام مداح به ملاقاتش رفتم،مرا بی اندازه مورد تشویق و عنایت خود قرار داد”.
آثاری که تاکنون از حسان به چاپ رسید به شرح زیر است:
“گلهای پرپر”،”خزان گلریز”،”باغستان عشق”،”ای اشک ها بریزید”(جلد اول دیوان اشعار)،”زینب بانوی قهرمان کربلا”(ترجمه)،”بنالاینی”،”الله اکبر”،”ندای برتر”،”فاطمهالزهرا”(تقریرات علامه امینی)،چهل حدیث جالب از علی بن ابیطالب(ع)،و جلد سوم دیوان اشعار که قریبآ چاپ میشود.
حسان دارای چهار فرزند است که هر چهار تن شاعرند و قریحهی شاعری را از پدر به ارث بردهاند.
منبع: دانشنامه شعر عاشورایی/ به کوشش:مرضیه محمدزاده