نیمهی رمضان سال سوم هجری بود که زمین را شادمان از آمدنت نمودی و قرص کامل ماه را خجل از زیبایی نگاهت.
نیمهی رمضان بود که زوج بهشتی زمین را مرور از حضورت کردی و پیامبر رحمت و رأفت و مهربانی نام تو را از سوی خداوند «حسن» گذارد و در حقّت دعا فرمود که: خداوندا من او را دوست دارم تو نیز دوستش بدار. از آن روز خجسته تا به امروز نام تو همزاد خوبی و زیبایی و همراه کرامت و بخشش است.
ای کریم اهلبیت:
بخشش بی سابقهی تو و انفاقهای بینظیر تو که نمونهی آن در زندگی هیچ بزرگی به چشم نمیخورد گواه بیاعتناییات به دنیا و مظاهر آن است.
به گواه تاریخ تو دوبار تمام داراییهایت را در راه رضایت دوست بخشیدی و سهبار ثروتت را به دو نیم کردی و نیم آنرا انفاق نمودی.
ای کریم:
ما همیشه چشم به دستان سخاوتمند تو داریم تا به عنایتی بنوازیمان و به کرامتی دستهای خالیمان را دستگیر باشی.
تو همچون رمضانی، سرشار از بخشش و عفو و گذشت؛ با تو و با خاندانت که باشیم راه گم نخواهیم کرد و به بیراهه نخواهیم رفت.
السلام علیک یا سبط المصطفی و ابن المرتضی ،علم الهدی، کریم اهلبیت امام المجتبی.
عبدالکریم خاضعی نیا
موسسه فرهنگی هنری فرهنگ عاشورا- دزفول