شعبان به نیمه رسیده است. گل نرگس شکفته است. لبخند گلها دیدنی است. آواز مستانهی بلبلان شنیدنی است. جشن و سرور و پایکوبی حکایت کل هستی است. فرزند ریحانه، گل نرگس و میوهی دل سوسن آمده است. خورشید در مقابل نور چشمانش به کرنش و تعظیم نشسته است و قرص کامل ماه با همهی زیباییاش با رؤیت جمال او در بهت و شگفتی فرو رفته است. آفتاب عالمتاب هدایت و ماهتاب بیبدیل عدالت بر هستی تابیده است، عطر خوش گلهای محمدی در گیتی پیچیده است، زادروز میلاد خیر و برکت و خوبی و زیبایی است.
خوش آمدی آخرین امید، آخرین ذخیرهی الهی، آخرین منجی.
خوش آمدی که با آمدنت دین ابتر و بیطنین نمیماند و رسالت بیش از ۱۲۴هزار نبی و یازده ولی به نتیجه خواهد رسید.
چه کسی منتظر آمدنت نبوده است. کدام حقیقت توان انکار تو داشته است. نام تو از آدم تا خاتم و از فاطمه و علی تا پدرت عسکری زبان به زبان و صحیفه در صحیفه آمده است و در تمام این ذکرها و نامها و یادها نام زیبای تو آرامش بخش و امید آفرین بوده و هست.
نیمهیشعبان است و تو بهترین هدیهای هستیکه خدا در این روز به عالم بخشیده است فرشتگان فوجفوج و گروهگروه به خانهی آسمانی عسکری(ع) میآیند و میلاد تو را به او و مادرت نرجس و به تمام عالمیان تبریک میگویند. فرشتگان میآیند تا بر تو سجده کنند که تو آخرین مصباح هدایت و کشتی نجاتی، آنگونه که جد غریبت – حسین- بود.
جان جانها فدای قدمت مهدی جان
.
.
.
.
تا تو بیایی شب و روز چشم به راهت خواهیم ماند، تا تو بیایی تمام جادههای احتمالی را گلباران خواهیم کرد. در کوچهها فانوس میگردانیم ، به گمشدگان راه نشان میدهیم، دست مهر بر سر یتیمان میکشیم ،تا تو بیاییبه نیابت از تو کیسهی نان و خرما به دوش میکشیم ، بر قلبهایمان نام زیبای تو را مینویسیم با حنجرههایمان فقط تو را صدا میزنیم. آقا! تمام خواستهمان تویی،توییکه امام مایی، تویی که آقا و سرور و اختیاردار مایی، تویی که آخرین امید مایی.
نیمهی شعبان، میلاد گل نرگس، آخرین امید و خواستهی تمام بشریت برنائب برحقش مقام معظم رهبری و همهی منتظران مبارک.
عبدالکریم خاضعی نیا
مؤسسه فرهنگی هنری فرهنگ عاشورا- دزفول