یک غنچه لاله سینه ی تنگش کباب شد
پژمرد و زخم داغ دل آفتاب شد
چون نذرکرده بود فدای پدر شود
آن قدر گریه کرد که بابا مُجاب شد
طفلی که با اشاره ای از خواب می پرید
با لایْ لایِِ تیر سه شعبه به خواب شد
تا چشم تیر را هدف حنجرش نمود
با چشم غرق خون عمو بی حساب شد
می خواست نقش آب بقا زنده تر شود
امّا اسیر نقشه ی شوم سراب شد
با دست های خالی خود خواهرش نشست
گهواره ی خیالی طفل رباب شد
تصویر حلق پاره ی اصغر سه روز بعد
در سینه ی شکسته ارباب قاب شد
مصطفی متولّی