حسین اسرافیلی فرزند اکبر، به سال ۱۳۳۰ه.ش در تبریز دیده به جهان گشود. تحصیلات ابتدایی را در مراغه گذاراند و با انتقال خانواده به تهران دنبالهی تحصیلات را در تهران ادامه داد و در رشتهی زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه تهران لیسانس گرفت.
اسرافیلی از سال ۴۶تا۵۴ در نیروی هوایی به کار اشتغال داشت و سپس در بخش خصوصی مشغول به کارگردید و هم اکنون با ۳۰سال سابقهی کار بازنشسته شده است.
وی فعالیت های شعری خود را از سال ۵۴ آغاز نمود که نخستین دفتر شعری خود را با نام”تولد در میدان”در همان سال انتشار داد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی از اولین افراد تشکیل دهندهی حوزهی هنری اندیشهی اسلامی بود. مرحوم اوستا و استاد مشفق کاشانی و استاد محمود شاهرخی مشوق و راهنمای او در کار شاعری بودهاند. از اسرافیلی تاکنون دفاتر شعری: “آتش در خیمه ها”، “در سایهی ذوالفقار”، “عبور از صاعقه”، “مردان آتش نهاد” و گزیده ادبیات معاصر شماره ۵″،به بازار نشر راه پیدا کرده است. آخرین دفتر شعری ایشان ” آتش در گلو” نام دارد، علاوه بر آن ۲۰مجموعه از اشعار شاعران دیگر را نیز جمع آوری نموده است. اسرافیلی بیشتر تمایل دارد در زمینهی کلاسیک کار کند که در تمام ابعاد این زمینه چون مثنوی، غزل، رباعی و چهارپاره طبع آزمایی کرده است. وی شعر نو هم میگوید که دفتر شعری با نام “آیینههای شعله ور” از او به زیور طبع آراسته گردیده است.
منبع:دانشنامه شعر عاشورایی/ به کوشش:مرضیه محمدزاده