غلامرضا کافی فرزند محمد به سال ۱۳۴۷ه.ش در «شهر بابک» کرمان متولد شد. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در زادگاه خود سپری کرد. سپس به دانشگاه شیراز راه یافت و کارشناسی و کارشناسی ارشد و دکترای خود را در رشته ی زبان و ادبیات فارسی از آن دانشگاه اخذ نمود و پایان نامهی خود را در رابطه با”شناخت شعر جنگ”انتخاب نمود که بعدها با عنوان “دستی برآتش “به صورت کتاب به چاپ رسید.
وی فعالیتهای شعری خود را از بدو ورود به دانشگاه شروع نمود از ایشان تاکنون کتب متعددی به چاپ رسیده است. مجموعه های شعری ایشان عبارتند از: “بهار در برهوت”، “تیغ و ترانه”، “سردار هور”، “گزیده ادبیات معاصر شماره ۱۶۱” و “فرشته و انجیر” که کار مشترکی با همسر شاعرش خانم پروانه نجاتی می باشد و شامل اشعار مذهبی آنهاست. سه کتاب نیز در زمینه داستان و خاطره از دکتر کافی چاپ و منتشر شده است : “زخم کبود کبوتر”،”روان خونی سنگر” و “رود رگبار هلهله”.
کافی از میان قالب های شعری کلاسیک بیشتر به غزل و مثنوی دلبستگی دارد ولی مدتی است به شیوه ای در شعر که مختص خود اوست و نام “ترانک” را برآن نهاده، رو آورده است. وی ترانک را شعرک های کوتاهی که حاوی لحظات شاعرانهی شکار شده اند و معمولاً دردهای اجتماعی را بازتاب می دهند، نامیده است. دکتر غلامرضا کافی عضو سپاه پاسداران انقلاب اسلامی است و ده سال مسئولیت انجمن شعر جهاد دانشگاهی فارس و عضویت در ستاد شب شعر عاشورا را در کارنامه فعالیت های ادبی خود دارد.
منبع:دانشنامه شعر عاشورایی/مرضیه محمدزاده