وب سایت موسسه فرهنگی هنری فرهنگ عاشورا – دزفول عاشورا و امام حسین
نوشته های مرتبط
زمان با تمام شتابی که داشت، گویی متوقّف شده بود و نبض هستی، با تمام هیجانش، جریان کُندی داشت!
خیل فرشتگان، با بالهای پرندین، کوچههای بلورین آسمان را اذین میبستند و حضرت جبریل علیهالسلام در انبوه رنگین کمان، بر آسمانِ «مدینه» بال گسترده بود. در خانه امامت و رسالت، نور و ولایت و در خانه حضرت زهرا علیهاالسلام ، خورشیدی طلوع میکرد که تمام هستی، در انتظار پرتوافشانیاش بود؛ خورشید بیبدیلِ شرافت و نَسَب، کرامت و زهد، رحمت و مهر و شهادت و عشق.
میوه جلوهزار طوبی، آیینه تجلّیگاهِ پرتو ذات و تبلور عشق در عاطفه آباد ولایت! که اوّلین اختر آسمان فروز «تشیّع» است و کریمترین نخلِ بوستانِ آل اللّه.
آغوش آسمانی جبریل علیهالسلام قنداقه مولود را لمس میکند و انعکاس زیباییاش بر آسمان تابیده میشود.
کیست این مولود؟ چه نام دارد؟
کسی برای نامگذاری، تعجیل نمیکند. نوبتِ سروش آسمانی است؛ لب به دعا میگشاید: یا مُحسنُ بِحَقِّ الْحَسن! آری! این تصویر، همان فَتَبارَکَ اللّهُ اَحسَنُ الْخَالِقینْ است؛
تفسیر اللّهُ جَمیلٌ و هُوَ یُحِبُ الجَمالْ!
بت پرستان، رخِ خورشید تو را گر بینند بر قد و قامتِ زیبای تو، ایمان آرند
شمّهای گر ز تو در عالم علوی برسد قدسیان رقص برین گنبدِ گَردان، آرند
جان و دل، هر دو فدای شِکرستانِ تو باد آب «کوثر» چو از آن چاه ز نخدان آرند!
نهایت شادمانی بر لبهای حضرت زهرا علیهاالسلام نقش میبندد؛ این مولود، اولین میوه پیوند میان رسالت و امامت است.
اولین تبلور عشق و ایمان، طراوت و شور.
اَلْسلامُ عَلیکَ یَا اَبا مُحمّد یا حَسنَ بنَ عَلی، اَیُّها الْمُجْتبی!
با شادمانی پیامبر صلیاللهعلیهوآلهوسلم و علی علیهالسلام ، زهرا علیهاالسلام و جمیع ملایک آستان کبرایی حضرت حق (جلّ جلاله) همراه میشویم و عاشقانه میگوییم: مولاجان، ابا محمد، حسن بن علی علیهالسلام ، ولادتت مبارک!
سید علی اصغر موسوی
منبع:http://bazmeashk.blogfa.com
