وب سایت موسسه فرهنگی هنری فرهنگ عاشورا – دزفول عاشورا و امام حسین
نوشته های مرتبط
تاریخ ولادت حضرت علی اکبر(ع)
پیرامون ولادت حضرت علی اکبر(ع)، تاریخ دقیق و روشنی که ما را به مدت عمر آن حضرت راهنمایی نماید و یا این‌که سن و سال آن‌جناب را کاملاً مشخص کند، وجود ندارد. بیشتر مورخینی که متعرض زندگانی آن‌حضرت شده‌اند، زندگانی آن‌جناب را در ضمن وقایع سال ۶۱هجری قمری و حوادث غمبار عاشورا مطرح کرده‌اند. در مورد سن و سال آن‌جناب، بین نظر مورخین تفاوت فاحش وجود دارد که برخی او را ۱۹ساله، عده‌ای۲۰ساله و بعضی۳۸ ساله گفته‌اند. حتی گروهی معتقدند که آن حضرت در روز عاشورا بالغ نبوده است در حالی‌که عده‌ای سن ایشان را ۳۳ سال ذکر کرده‌اند.
نسب حضرت علی اکبر(ع)
حضرت علی اکبر(ع)، از طرف پدر به خاندان وحی و مهبط ملائک و پاکان متصل بوده که از این حیث نیازی به توضیح ندارد. چرا که او در خانواده‌ای متولد شده است که قرآن کریم در عظمت و جلال آنان می فرماید:«فی بیوت اذن الله ان ترفع و یذکر فیها اسمه یسبح له فیها بالغدو و الاصال؛در خانه‌هایی که خدا رخصت داده «قدر و منزلت» آن‌ها رفعت یابد و نامش در آن‌ها یاد شود در آن(خانه ها) هر بامداد و شامگاه او را نیایش می کنند».
جد بزرگوارش پیامبر عظیم الشأن اسلام(ص) و جده‌ی والا مقامش حضرت فاطمه‌ی زهرا(س) است. در صولت و شکوه و صلابت همانند امیرالمؤمنین علی(ع) و در رعنایی و زیبایی و خوش سیمایی و خلق والا، همچون نبی گرامی اسلام(ص) است.
آیینه پیغمبری اندر شمائل در صولت و در صفتری مانند حیدر
مادر حضرت علی اکبر(ع)
مادر ایشان، لیلا دختر ابی مره بن عروه بن مسعود ثقفی است. از طرف مادر نیز از خانواده‌ای کریم و نجیب و شریف می‌باشد. جد مادریش، عروه بن مسعود ثقفی، در نزد قریش جایگاه ویژه و مقامی بس عظیم داشت. قریش مکه، عروه بن مسعود را به عنوان نماینده‌ی مخصوص خود نزد پیامبرگرامی اسلام(ص) فرستادند تا از جانب آنان عقد صلح حدیبیه را امضا نماید. عروه در سال نهم هجری مسلمان گردید و برای هدایت قوم خود و تبلیغ دین
اسلام به جانب آن‌ها رفت، لکن به دست قوم خود به شهادت رسید. پیامبر اکرم(ص) از شهادت او متأثر گردید و در وصف او فرمود: در قومش کسی مشابه او نبود مگر صاحب یاسین در قوم و طایفه‌اش.
امتیازات خاصه حضرت علی اکبر(ع)
حضرت علی اکبر(ع) دارای چند فضیلت مخصوص است که نمونه‌های بارز آن را ذکر می‌کنیم:
علی اکبر(ع) تمام هستی پدر مظلومش بود
یکی از مواردی که عظمت وجودی حضرت علی اکبر(ع) را می‌رساند و در واقع از فضایل منحصر به فرد آن‌حضرت است، جمله معروفی است که حضرت اباعبدالله(ع) هنگام رسیدن بر سر نعش جوانش فرموده است و آن جمله این است:«علی الدنیا بعدک العفا، پس از تو خاک بر سر دنیا.»
حضرت اباعبدالله الحسین(ع)، برای هیچ یک از اصحاب و یا شهدای بنی‌هاشم که در روز عاشورا به شهادت رسیدند چنین جمله‌ای نفرمود. حتی برای حضرت اباالفضل العباس(ع) فرمود:«الان انکسر ظهری؛ الان کمرم شکست.»
اما جمله ای که در هنگام شهادت علی اکبر(ع) فرمود، حاکی از این مطلب است که امام حسین(ع)، وجود خود و وجود تمام زیبائی‌ها را در وجود علی اکبر(ع) می دید. دنیا و متعلقات آن برای حضرت، بعد از شهادت علی اکبرش، کاملاً بی ارزش و بی بها بود. لذا حاضر نبود که بعد از مرگ حضرت علی اکبر(ع)، زنده بماند. و این جمله نه از باب ترحم و مهر پدری بود، بلکه به یک حقیقت آشکار اشاره داشت. و آن تجلی وجودی خویش، در وجود فرزندش بود.
علی اکبر از دیدگاه دشمن
بازگوئی فضل و بزرگی آن‌جناب، از زبان دشمنانش شنیدنی است: روزی معاویه در جمع یارانش نشسته بود، از آنان سوال کرد چه کسی سزاوار خلافت است؟ همگی بالاتفاق جواب دادند، تو؛ اما معاویه برگشت و به آن‌ها گفت«لا، اولی الناس بهذالامر علی بن الحسین بن علی جده رسول الله و فیه شجاعه بنی هاشم و سخاه بنی امیه و زهو ثقیف؛ خیر(من به امر خلافت سزاوار نیستم) سزاوارترین مردم به امر خلافت علی بن الحسین بن علی است، که جدش رسول خدا است و دارای شجاعت بنی‌هاشم و سخاوت و بخشش بنی‌امیه و سر بزرگی ثقیف است.»
گفتار معاویه، حاکی از خضوع درونیش در مقابل حضرت علی اکبر(ع) است، معاویه‌ای که بر دشمنی علی و اولادش
قسم خورده است.
تجلیل و احترام حضرت ولی عصر(عج) از علی اکبر(ع)
حضرت ولی عصر روحی و ارواح ماسواء لتراب مقدمه الفدا، در یکی از زیارات خود که به زیارت ناحیه مقدسه معروف است، بعد از حمد و ستایش پروردگار عالم و درود و سلام فراوان به جدّ مظلومش حضرت اباعبدالله الحسین(ع)، خطاب به حضرت علی اکبر(ع) می فرماید:«السلام علیک یا اول قتیل من نسل خیر سلیل من سلاله ابراهیم خلیل؛ سلام بر تو ای علی اکبر اول فدائی از بهترین نسل دودمان ابراهیم خلیل.»
حضرت در ادامه این سلام و تحیت می فرماید:«اشهد انّک اولی بالله و برسوله و جعلنا الله من ملاقیک و مرافقیک و مرافقی جدّک و ابیک و عمّک و اخیک و امّک المظلومه و ابرء الی الله من قاتلیک و اسئل الله مرافقتک فی دارالخلود و ابرء الی الله من اعدائک اولی الجحود والسلام علیک و رحمه الله و برکاته؛ شهادت می دهم که تو از هر کس اولی‌تر به خدا و رسولش هستی و خداوند ما را به زیارت تو و رفاقت جدّ و پدر و عمو و برادر و مادر مظلومه‌ات، موفق بدارد. من از دشمنان و کشندگان تو بیزارم، و از خداوند می خواهم تا با تو در نعیم ابدی بوده و همیشه از دشمنانت دور باشم. سلام و رحمت خدا بر تو باد.»
حضرت صاحب العصر والزمان(عج)، علی اکبر(ع) را در این زیارت نامه به امتیازاتی مخصوص از سایر شهدا کربلا، جدا نموده است.
۱- سلام و صلوات بر علی اکبر(ع) را بعد از سلام و صلوات بر جدّ مظلوم خود، حضرت حسین بن علی(ع) قرار داده است و پس از آن شروع به زیارت سایر شهدا نموده است. و ایشان را اولین شهید آل هاشم در صحرای کربلا معرفی کرده است.
۲- حضرت ولی عصر(عج) در این زیارت نامه، علی اکبر(ع) را از هر کس به خدا و رسولش نزدیک‌تر معرفی نموده است.
۳- حضرت از خداوند درخواست می‌نماید که همواره توفیق زیارت حضرت علی اکبر(ع) را داشته باشد.
۴- حضرت از خداوند مسألت می نماید که در روز واپسین، همنشین علی اکبر(ع) بوده باشد.
۵- شدت لعن و نفرین آن حضرت بر قاتلان علی اکبر(ع)، حاکی از شدت غضب آن حضرت نسبت به جفاپیشگان است.
شجاعت و دلیری حضرت علی اکبر(ع)
او فرزند شجاعان است. او فرزند حسین بن علی(ع) است که فرار از دشمن در وجود او نبود، به نقل از ارباب مقاتل هنگامی که حضرت علی اکبر(ع) به میدان رفت و به قلب دشمن حمله ور گردید، هر کدام از سپاهیان دشمن به سویی فرار نمودند به گونه‌ای که تصور می کردند حیدر کرار علی بن ابیطالب(ع) از نجف به کربلا آمده است و او علی بن ابیطالب است که به جنگ آنان آمده است.
عمر سعد چون احساس کرد، لشکر تاب رویارویی با حضرت علی اکبر(ع) را ندارد و شجاعت حیرت انگیز او را مشاهده کرد، طارق بن کثیر را به جنگ او فرستاد، طارق مردی شجاع و دلیر بود که خود یارای مقابله با یک لشکر را داشت. چند لحظه پس از به میدان آمدن طارق، علی اکبر(ع) او را با ضربتی که حکایت از ضربات برق آسای علی بن ابیطالب(ع) داشت به هلاکت رسانید. برادر طارق چون این صحنه را دید به سوی علی اکبر(ع) حمله کرد که حضرت او را نیز به درک واصل نمود، در این لحظه عمر سعد دستور داد تا لشکر از چهار طرف به سوی علی اکبر(ع) حمله کردند.
منبع: خورشید جوانان شرح زندگانی و کرامات حضرت علی اکبر(ع)، سید محمد حسینی
