وَ عَنْ زَیْنِ الْعَابِدِینَ ع قَالَ: ضَمَّنِی وَالِدِی ع إِلَى صَدْرِهِ یَوْمَ قُتِلَ وَ الدِّمَاءُ تَغْلِی وَ هُوَ یَقُولُ یَا بُنَیَّ احْفَظْ عَنِّی دُعَاءً عَلَّمَتْنِیهِ فَاطِمَهُ ع وَ عَلَّمَهَا رَسُولُ اللَّهِ ص وَ عَلَّمَهُ جَبْرَئِیلُ ع فِی الْحَاجَهِ وَ الْمُهِمِّ وَ الْغَمِّ وَ النَّازِلَهِ إِذَا نَزَلَتْ وَ الْأَمْرِ الْعَظِیمِ الْفَادِحِ قَالَ ادْعُ بِحَقِّ یس وَ الْقُرْآنِ الْحَکِیمِ وَ بِحَقِّ طه وَ الْقُرْآنِ الْعَظِیمِ یَا مَنْ یَقْدِرُ عَلَى حَوَائِجِ السَّائِلِینَ یَا مَنْ یَعْلَمُ مَا فِی الضَّمِیرِ یَا منفس [مُنَفِّساً] عَنِ الْمَکْرُوبِینَ یَا مفرج [مُفَرِّجاً] عَنِ الْمَغْمُومِینَ یَا رَاحِمَ الشَّیْخِ الْکَبِیرِ یَا رَازِقَ الطِّفْلِ الصَّغِیرِ یَا مَنْ لَا یَحْتَاجُ إِلَى التَّفْسِیرِ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ افْعَلْ بِی کَذَا وَ کَذَا.
بحارالانوار(ط-بیروت)، ج۹۲، ص ۱۹۶٫
از امام زین العابدین(ع) روایت شده است که پدرم امام حسین(ع) روز عاشورا در حالیکه خون ها می جوشید مرا در آغوش گرفت و فرمود فرزندم حفظ کن از من این دعا را که مادرم فاطمه زهرا سلام الله علیها به من آموخت و او از رسول خدا و او از جبرئیل، در هر حاجت و امر مهم و غم ها و پیش آمدها و مصیبت های شدید، این دعا را بخوان:
«پروردگارا از تو می خواهم به حق یس و قرآن حکیم و به حق طه و قرآن عظیم، ای کسی که بر انجام حاجت حاتمندان توانایی، ای کسی که به آن چه در دل ها پنهان است دانایی، ای برطرف کننده ی سختی از پریشان خاطران، ای نشاط بخش غمناکان، ای رحم کننده ی پیر بزرگسال، ای روزی دهنده ی کودک خردسال، ای بی نیاز از توضیح و تفسیر، بر محمد و آل محمد درود فرست و با من اینگونه رفتار کن.»