حدثنی أبو العباس عن محمد بن الحسین عن الحسن بن علی بن أبی عثمان عن حسن بن علی بن أبی المغیره عن أبی عماره المنشد عن أبی عبد الله ع قال قال لی یا با عماره أنشدنی فی الحسین ع قال فأنشدته فبکى ثم أنشدته فبکى ثم أنشدته فبکى قال فو الله ما زلت أنشده و یبکی حتى سمعت البکاء من الدار فقال لی یا أبا عماره من أنشد فی الحسین ع شعرا فأبکى خمسین فله الجنه و من أنشد فی الحسین شعرا فأبکى أربعین فله الجنه و من أنشد فی الحسین شعرا فأبکى ثلاثین فله الجنه و من أنشد فی الحسین شعرا فأبکى عشرین فله الجنه و من أنشد فی الحسین شعرا فأبکى عشره فله الجنه و من أنشد فی الحسین ع شعرا فأبکى واحدا فله الجنه و من أنشد فی الحسین ع شعرا فبکى فله الجنه و من أنشد فی الحسین شعرا فتباکى فله الجنه کاملالزیارات ص : ۱۰۵
در کتاب امالى از ابو عماره نقل میکند که گفت: امام جعفر صادق بمن فرمود: شعرى در باره امام حسین علیه السّلام براى من بگو! وقتى من شعر در عزاى حسین گفتم آن حضرت گریان شد. دوباره شعر گفتم و آن بزرگوار گریان شد بخدا قسم من همچنان شعر میگفتم و آن حضرت مىگریست تا اینکه صداى گریه را از خانه آن برگزیده خدا شنیدم.
سپس امام جعفر صادق بمن فرمود: اى ابو عماره! کسى که در عزاى امام حسین شعر بگوید و تعداد پنجاه نفر را بگریاند بهشت بر او واجب خواهد شد. اگر کسى در عزاى حسین شعر بگوید و تعداد سى نفر را گریان کند. جزاى او بهشت است. هر کسى در مصیبت امام حسین شعر بگوید و تعداد بیست نفر را بگریه درآورد بهشت جزاى او خواهد بود. کسى که در عزاى حسین شعر بگوید و تعداد ده نفر را گریان نماید بهشت از براى او است. و هر کسى که در عزاى حسین شعر بگوید و یک نفر را گریان کند جزایش بهشت خواهد بود. اگر کسى در عزاى امام حسین شعر بگوید و خودش گریه کند اهل بهشت مىشود. اگر شخصى در مصیبت امام حسین شعر بگوید و خویشتن را شبیه به گریهکننده نماید جزاى وى بهشت خواهد بود.
زندگانى حضرت امام حسن مجتبى علیه السلام، ص: ۳۰۳