وب سایت موسسه فرهنگی هنری فرهنگ عاشورا – دزفول عاشورا و امام حسین
نوشته های مرتبط
۳٫ ابن‌کثیر
عمادالدین ابوالفداء اسماعیل‌بن عمر، مشهور به ابن‌کثیر( ۷۰۱ـ ۷۷۴ هـ ق) از شاگردان ابن‌تیمیّه است. یکی از پژوهشگران معاصر با استناد به آثار او می‌نویسد: « گرایش ابن‌کثیر از شیفتگی او به عمل ابن‌تیمیّه پیداست. موضع ابن‌کثیر در برابر مخالفان مذهبی، نسبت به موضع او در برابر غیرمسلمانان، سختگیرانه‌تر به نظر می‌آید. ضدیت او با شیعیان در هر مراسمی خودنمایی می‌کند و در برابر این خصومت نسبت به شیعه، در رفع اتهام از بنی‌امیه و تأیید ایشان کوشیده‌است.»
با توجه به این امر نباید تعجب کرد که چرا وی برای کاستن شعاع عاشورا به هر توجیه ناموجهی دست می‌زند و در تحلیل عاشورا بیشتر از روایت‌های ساختگی بهره می‌جوید.
ابن‌کثیر در دفاع از بنی‌امیه چنان افراط می‌ورزد که هر خواننده‌ی منصفی را به غیرت وامی‌دارد. او در تبرئه وتقدیس یزید بسیار اصرار می‌ورزد؛ تا‌آنجا که سخن او درباره عاشورا تنها به همین خاطر است لذا در سطر‌سطر فاجعه عاشورا دفاع از یزید کرده و چنان او را می‌ستاید که قلم از نقل آن شرم دارد. او حتی از آخرت یزید هم خبر می‌دهد و می‌گوید: یزید در بهشت برین آرمیده. و باید گفت این قبیل حکایت‌ها جنایتی بسیار بزرگ است.
۴٫ ابن‌خلدون
ابوزید عبدا…بن محمدبن‌خلدون اشبیلی تونسی(۷۳۲ـ ۸۰۸هـ ق) معروف به ابن‌خلدون است. وی نیز مانند نویسندگان قبلی از روحیه‌ای اموی و شیعه‌ستیز برخوردار است.
ابن‌خلدون هرگاه از بنی‌امیه بویژه از معاویه سخن می‌گوید، او را از هر خطا و جنایتی تبرئه می‌کند و از ستایش بنی‌امیه دریغ نمی‌کند. او در نقد سال به سال تاریخ گزارشی از وقایع کربلا نیاورده و تنها تا زمان اعزام مسلم‌بن عقیل به کوفه آورده‌است. به‌هرحال وی از بیان وقایع اجتناب کرده، گویی می‌ترسیده که نتواند با اصول مورد قبولش عاشورا و قیام سیدالشهدا‌ـ علیه السلام‌ـ را توجیه کند یااینکه می‌ترسید ثبت فجایع و وقایع عاشورا بویژه خطبه‌ها و سخنان امام و یارانش همگان را به ماهیت یزید و معاویه آشنا کند و بدین وسیله مورد سرزنش امویان قرار گیرد. علامه محمد تقی جعفری در این باره سخن زیبایی دارند، ایشان می‌فرمایند:« منظره‌ی شگفت‌انگیز عاشورای حسینی برای ابن‌خلدون‌ها که می‌کوشند خدا و خرما را بدون تعدیل و تفسیر خرما، در دل‌های آدمیان جای بدهند، مخلوطی از اشتباه قابل اغماض و حق و حقیقت ابدی می‌نماید.»
سخنان این چند تن، متعارض با آن اندیشه و اعتقادی است که مسلمانان‌ـ در طول تاریخ‌ـ در خصوص عاشورا و شهادت فرزند رسول خدا‌ـ صلی ا… علیه و آله و سلم‌ـ داشته‌اند و آن‌را آشکارا بیان کرده‌اند.
امروزه مسلمانان و بلکه اکثر آگاهان نهضت امام حسین‌ـ علیه السلام‌ـ را می‌ستایند و نفرت خود را از یزید و دژخیمان اموی ابراز می‌کنند.
