کودکی که پر کشید و رفت
خالی است جای کوچکش
خاک کربلا همیشه ماند
تشنه ی صدای کوچکش
داشت غربتی همیشگی
چشم آشنای کوچکش
توی ذهن کربلا هنوز
مانده رد پای کوچکش
حرف های او بزرگ بود
مثل دست های کوچکش
ناخدای قلب های ماست
قلب با خدای کوچکش
شاعر: یحیی علوی فرد