شقوق به معنی ناحیههاست. قبر عبادی رئیس قبیلهی بنیاسد در این منزل بوده است و به دلیل فراوانی برکه و آب و چاه، کاروانها در اینجا درنگ میکردهاند.
ملاقات فرزدق شاعر با امام و خبر شهادت مسلم و هانی را به این منزل نسبت داده و گفت و گوهای امام و به ویژه ابیات زیر را در همین محل دانستهاند.
فِان تکن الدّنیا تُعَدُّ نفیسهً فدارُ ثوابِِ الله اعلی و اَنبَلُ
و ِان تکن الابدانُ للموتِ انشِئَتْ فَقَتْلُ امرءٍ بالسَیْفِ فی اللهِ افضلُ
و ان تکنِ الارزاقُ قِسْماً مقّدراً فقّلهُُ حِرْصُ المرءِ فی الرزقِ اَجْمَلُ
و ِان تکُنِ الاَموالَ للترّکِ جمعُها فما بالُ مَتروکٍ به المَرءُُ یَبْخَلُ
در ترجمهی لهوف همین سروده به فارسی منظوم شده است:
دنیا اگر به چشم لئیمان گران بهاست
پاداش حق گرانتر و برتر به چشم ماست
گر بهر مرگ پیکر ما را سرشتهاند
در راه دوست کشته شدن افتخار ماست
چون سهم ما ز روزی دنیا مقدر است
زیباتر آن که حرص طلب دردلش بکاست
چون جمع مال عاقبتش ترک گفتن است
مالی چنین بخیل شدن بهر وی چراست
گفتهاند امام پس از این سروده اشک ریخت. این سروده پس از شنیدن خبر شهادت مسلمبنعقیل و هانی است و غدّاری و بیاعتباری دنیا و اهل دنیا و زیست زاهدانه و مرگ عاشقانه و عارفانه را بیان میکند.
امام بعد از یک شبانه روز اقامت در خزیمیه در روز شنبه نوزدهم ذیالحجّه یا یک شنبه بیستم ذیالحجّه به شقوق رسید.