منزل یازدهم: منزل خزیمیّه
کاروان از مکه دور و به کوفه نزدیک شده بود. کسانی که از کوفه به مکه میرفتند، پس از منزل زَرود در این منزلگاه سرسبز و خرم فرود میآمدند.
منزل خزیمیه منسوب به خزیمهبنخازم بوده است. نیاز به کسب اطلاعات، گفت و گو با انبوه مردمی که در این محل توقف میکردند و استراحت دادن به کاروان سبب درنگ یک شبانه روزی امام در این نقطه بوده است.
منازل فراوان، درختان بسیار و سایهسارهای خنک و چاههای آب متعدد، جاذبههایی بودند که خزیمیه را فرودگاه مسافران میساخت.
وقتی خیمهها افراشته شد و یاران و همراهان مستقر شدند، زینبکبری زیر آسمان پرستارهی خزیمیه به قدم زدن پرداخت که ناگاه میان زمین و آسمان صدایی شنید که میگفت:
الا یا عین فاحتفلی بجُهدٍ و مَن یبکی علی الشهداء بعدی
علی قومٍ تسوقهم المنایا بمقدارٍ الی انجازٍِ وعدی
ای چشم، بکوش تا بجوشی و از اشک لبریز شوی. پس از این چه کسی بر شهیدان خواهد گریست؟ بر گروهی بگریید که مرگ و مقدرات آنان رابه وعدهگاه میراند.
حضرت زینب پس از شنیدن این صدای هاتف، سوگمندانه و پریشان به خیمه دوید. صبحگاهان باامام بازگفت و امام فرمود: یا اختاهُ کُلّ الّذی قضی اللهُ فَهُوَ کائن؛۴۱خواهرم! آنچه خداوند تقدیر کرده است گریز ناپذیر است.
کاروان حسین، کاروان تسلیم و رضا و تحققبخش آرمان و اراده و خواست پروردگار است. ورود امام به این منزل را ۱۸ ذیالحجّه (روز جمعه) دانستهاند.
خزیمیه را از مکه به کوفه قبل از زرود نوشتهاند. یکی از منزلگاههای حجاج و از طریق کوفه بعد از ثعلبیه و قبل از اَجفُر ذکر شده است. میان خزمیه و ثعلبیه را ۳۳ میل فاصله نگاشتهاند. گاه آن را حَزیمیه نیز گفتهاند.