از ابی جعفر امام محمد باقر(ع) دربارهی زیارت امام حسین(ع) در روز عاشورا از دور و نزدیک آمده است که فرمود: پس کسی که برای امام حسین(ع) ندبه کند(بر خود جرحی وارد کند) و برای او گریه کند و اهل خانهاش را نیز با این امر وا دارد(در خانهاش مجلس عزای امام حسین(ع) بر پا دارد) و کسی که در گریه تقیه نمیکند و برپا میدارد در خانهاش مصیبت امام حسین(ع) با اظهار جزع بر او و بعضی از ایشان بر بعضی دیگر برای مصیبت امام حسین(ع) تسلیت میگویند من ضامن ایشان هستم و در صورتی که چنین کنند بر خدای عز وجل است که ثواب هزار حج و هزار عمره و هزار غزوه در رکاب پیامبر(ص) را جملگی به ایشان عطا کند. گفتم: به راستی شما ضامن و زعیم ایشان خواهی بود؟ فرمود: من ضامن و زعیم(کفیل) هر کسی هستم که چنین کند. گفتم: چگونه برخی از ما برخی دیگر را در مصیبت حسین(ع) تسلیت بگویند؟ فرمود: میگویی«عظّم الله اُجورنا و اُجورکم فی مصابنا بالحسین(ع) و جعلنا و ایاکم منالطالبین بثاره مع ولیه و الامام المهدی من آل محمد(ع)»؛ یعنی، بزرگ کند خدا اجر ما را در مصیبت ما برای حسین(ع) و ما و شما را از طلب کنندگان خون امام حسین(ع)، در رکاب مهدی از آل محمد(ص) قرار دهد.
و اگر توانستی در آن روز دنبال کاری نروی، مرو. پس همانا آن روز، روز نحسی است که حاجت مؤمن در آن برآورده نمی شود و اگر هم برآورده شود برکتی در آن نیست و در آن رشدی نمییابد، کسی از شما در این روز برای خانهاش چیزی را ذخیره نکند که اگر در آن روز چیزی ذخیره کند نه در ذخیرهاش خیری هست و نه در آن برای اهل خانهاش برکتی؛ پس اگر مؤمن چنین کند خدا برایش ثواب هزار حج، و هزار عمره و هزار غزوه همراه پیامبر را مینویسد و همچنین ثواب آن مانند ثواب تمام پیامبران و رسولان و صدیقین و شهداست که از دنیا رفتهاند و یا کشته شدهاند از هنگامی که خداوند دنیا را خلق کرده تا روزی که قیامت برپا شود.
أَبِی جَعْفَرٍ ع فِی حَدِیثِ زِیَارَهِ الْحُسَیْنِ ع یَوْمَ عَاشُورَاءَ مِنْ قُرْبٍ وَ بُعْدٍ قَالَ ثُمَّ لْیَنْدُبِ الْحُسَیْنَ ع وَ یَبْکِیهِ وَ یَأْمُرُ مَنْ فِی دَارِهِ مِمَّنْ لَا یَتَّقِیهِ بِالْبُکَاءِ عَلَیْهِ وَ یُقِیمُ فِی دَارِهِ الْمُصِیبَهَ بِإِظْهَارِ الْجَزَعِ عَلَیْهِ وَ لْیُعَزِّ بَعْضُهُمْ بَعْضاً بِمُصَابِهِمْ بِالْحُسَیْنِ ع وَ أَنَا ضَامِنٌ لَهُمْ إِذَا فَعَلُوا ذَلِکَ عَلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ جَمِیعَ ذَلِکَ یَعْنِی ثَوَابَ أَلْفَیْ حَجَّهٍ وَ أَلْفَیْ عُمْرَهٍ وَ أَلْفَیْ غَزْوَهٍ قُلْتُ أَنْتَ الضَّامِنُ لَهُمْ ذَلِکَ وَ الزَّعِیمُ قَالَ أَنَا الضَّامِنُ وَ الزَّعِیمُ لِمَنْ فَعَلَ ذَلِکَ قُلْتُ وَ کَیْفَ یُعَزِّی بَعْضُنَا بَعْضاً قَالَ تَقُولُ عَظَّمَ اللَّهُ أُجُورَنَا بِمُصَابِنَا بِالْحُسَیْنِ ع وَ جَعَلَنَا وَ إِیَّاکُمْ مِنَ الطَّالِبِینَ بِثَأْرِهِ مَعَ وَلِیِّهِ وَ الْإِمَامِ الْمَهْدِیِّ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ وَ إِنِ اسْتَطَعْتَ أَنْ لَا تَنْشُرَ یَوْمَکَ فِیحَاجَهٍ فَافْعَلْ فَإِنَّهُ یَوْمُ نَحْسٍ لَا تُقْضَى فِیهِ حَاجَهُ مُؤْمِنٍ وَ إِنْ قُضِیَتْ لَمْ یُبَارَکُ لَهُ فِیهَا وَ لَا یَرَى فِیهَا رُشْداً وَ لَا یَدَّخِرَنَّ أَحَدُکُمْ لِمَنْزِلِهِ فِیهِ شَیْئاً فَمَنِ ادَّخَرَ فِی ذَلِکَ الْیَوْمِ شَیْئاً لَمْ یُبَارَکْ لَهُ فِیمَا ادَّخَرَ وَ لَمْ یُبَارَکْ لَهُ فِی أَهْلِهِ فَإِذَا فَعَلُوا ذَلِکَ کَتَبَ اللَّهُ لَهُمْ ثَوَابَ أَلْفِ حَجَّهٍ وَ أَلْفِ عُمْرَهٍ وَ أَلْفِ غَزْوَهٍ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ ص وَ کَانَ لَهُ کَثَوَابِ کُلِّ نَبِیِّ وَ رَسُولٍ وَ صِدِّیقٍ وَ شَهِیدٍ مَاتَ أَوْ قُتِلَ مُنْذُ خَلَقَ اللَّهُ الدُّنْیَا إِلَى أَنْ تَقُومَ السَّاعَهُ الْحَدِیثَأَقُولُ وَ تَقَدَّمَ مَا یَدُلُّ عَلَى ذَلِکَ وَ الْأَحَادِیثُ فِی ذَلِکَ کَثِیرَهٌ جِدّاً فِی الْمَزَارِ وَ غَیْرِهِ
وسائل الشیعه ج : ۱۴ ص : ۵۱۰
