قال الحسین(ع):
من حاول أمراً بمعصیه الله کان أفوت لما یرجو و أسرع لمجیء ما یحذر.
کان الحسین(ع) یمسک بالرکن الاسود و یناجی ربه و یدعو قائلا: الهی أنعمتنی فلم تجدنی شاکراً و أبلیتنی فلم تجدنی صابراً فلا أنت سلبت النّعمه بترک الشّکر و لا آدمت الشّدّه بترک الصّبر الهی ما یکون من الکریم الّا الکرم.
امام حسین(ع) فرمود:
هر کس با معصیت خدا کاری را بخواهد، آنچه را که امید دارد، زودتر از دست میدهد و از آنچه که میترسد شتابندهتر میآید.
حضرت اباعبدالله(ع) همیشه رکن سیاه را میگرفت و مناجات میکرد و میخواند: خدای من! بر من انعام کردی و بخشیدی، پس مرا شاکر نیافتی و مرا مبتلا و گرفتار ساختی، پس صابر نیافتی با این همه تو نه بخششها و نعمتهایت را گرفتی بخاطر ناسپاسی من و نه گرفتاریها را ادامه دادی بخاطر ناشکیبایی من. خدای من! از کریم جز کرامت چه خواهد بود؟