امام حسین(ع) فرمود: «عاقل، با کسی که میترسد او را دروغگو پندارد هم سخن نمی شود، از کسی که می ترسد او را رد کند درخواستی نمی کند، به کسی که می ترسد او را بفریبد تکیه نمی نماید و به کسی که به امید او اطمینانی نیست امید نمی بندد».
وَ قَالَ الْإِمَامُ عَلَیْهِ السَّلَامُ: الْأَمِینُ آمِنٌ، وَ الْبَرِیءُ جَرِیءٌ، وَ الْخَائِنُ خَائِفٌ وَ الْمُسِیءُ مُسْتَوْحِشٌ ، إِذَا وَرَدَتْ عَلَى الْعَاقِلِ لَمَّهٌ قَمَعَ الْحُزْنَ بِالْحَزْمِ، وَ قَرَعَ الْعَقْلَ لِلِاحْتِیالِ.(نزهه الناظر و تنبیه الخاطر، ص: ۸۴)