علی ابن الحسین (علی اکبر)

نوشته های مرتبط

عبدالله بن حسن بن علی بن ابی طالب

دسامبر 19, 2014

عبدالله بن الحسین(عبدالله رضیع) یا علی اصغر دوم

دسامبر 19, 2014

محمد بن ابی سعید بن عقیل

دسامبر 19, 2014

تبار و نژاد

فرزند ارشد اباعبدالله الحسین ، نام مادرش لیلی بنت ابی مرّه عروه است. وی در یازدهم شعبان سال ۳۳ هجری بدنیا آمد. نامش علی و کنیه اش ابوالحسن بوده است.

زمان پیوستن به اباعبدالله: وی همرکاب پدر بزرگوارش از مدینه به مکّه و از مکّه به کربلا بود.

نحوه شهادت

پس از شهادت همه‌یاران، تنها بنی هاشم مانده بود. اولین کسی که اذن میدان طلبید جوان رشید اباعبدالله، علی اکبر بود. در زیارت ناحیه آمده است: السّلامُ علی اوّل القتیلِ مِن نَسلِ خیر سلیل من نسل ابراهیم الخلیل. امام جوانش را بدرقه کرد و با انگشت سبابه به آسمان اشاره کرد و گفت: اللّهمَّ اشهَد علی هولاء القوم ، فَقَد برز اِلَیهم اشبهٌ الناس خَلقاً و خُلقاٌ و منطقاً برسولک.

سپس لشکر دشمن را نفرین کرد و عمر سعد و پسرش را که ناظر و شاهد این صحنه بودند، مخاطب قرار داد و گفت: تو را چه شده است؟ خدا رحِمَت را قطع کند و کارها را بر تو مبارک نگرداند و کسی را بر تو مسلّط کند که بعد از من در بستر ذبحت کند همان گونه که رحم مرا قطع کردی و خویشاوندیم را با پیامبر پاس نداشتی. آن گاه زمزمه کرد: اِنَّ الله اصطفی آدم و نوحاً و آل ابراهیم و آل عمران علی العالمین ذُریّه بعضُها مِن بعض و اللهُ سمیعٌ علیم.

علی اکبر در میدان رجز خواند و جنگید. یکی از جنگجویان به نام طارق با پسر و برادرش به نبرد آمدند که هر سه کشته شدند. بکر بن غانم به جنگ علی اکبر آمد. حضرت چنان ضربتی زد که زره او پاره شد و با ضربه ای دیگر او را به دو نیم کرد. پس از آن به سپاه حمله برد و صد و بیست نفر را از پای درآورد. سپس با تنی زخمی به حضور پدر بازگشت و گفت: یا ابه، العطش قد قتلنی و ثقل الحدید اجهَدنی. امام زبان در کامش نهاد و انگشترش را در دهانش گذاشت و فرمود: به جنگ دشمنانت بازگرد. کمی دیگر صبوری کن که پیش از غروب، جدّت با جام لبریز سیرابت خواهد کرد، به گونه‌ای که دیگر هرگز تشنه نشوی.

علی اکبر بازگشت و پس از نبردی سنگین و رجز خوانی و کشتن هشتاد نفر مورد اصابت تیر مُنقذ بن مُرَه قرار گرفت. تیر بر گلوی علی اکبر نشست. منقذ ضربه ای بر سر وی نیز فرود آورد. علی اکبر دست در گردن اسب انداخت. خون بر چشمان اسب نشست و اسب علی را میان دشمنان برد. هرکس ضربه ای زد به گونه‌ای که فقطَعوهُ بسیُوفهم اِرباً اِربا. لحظه افتادن پدر را صدا زد. امام خود را در کنارش رساند. علی اکبر چشم گشود و امام حسین گفت: پدر جان خداحافظ! این جدّم محمّد مصطفی است. این نیز جدّم علی مرتضی و جدّه ام خدیجه کبری است و جده ام فاطمه زهرا که همه مشتاق تواند و پیامبر می‌فرماید: هرچه زودتر نزد ما بیا.

پدر جان ، این جدّم پیامبر است که با کاسه لبریز خود مرا سیراب کرد. که دیگر هرگز تشنه نخواهم شد. جدّم می‌فرماید عجله کن، عجله کن که برای تو نیز جامی ذخیره شده که به زودی خواهی نوشید. این را گفت و در آغوش پدر چشم فرو بست.

امام مهاجمان را از اطراف علی اکبر دور کرد. مولا گونه بر گونه جوانش نهاد. خون از محاسن وی پاک کرد و لبانش را بوسید و مرثیه گونه سورد: علی الدنیا بعدک العفا. سپس جوانان بنی هاشم را صدا زد تا بدن علی اکبر را به خیمه بیاورند. امام در این لحظه فرمود: شهادت وی چون شهادت پیامبر و خاندان پیامبر است.

سن        ۲۶ یا ۲۷ سال

ویژگی ها و فضایل

وی از سه بُعد وجودی شبیه پیامبر بود، خلقت، خُلق و خو، نطق و گفت و گو. زیبا، رشید، شجاع، فداکار، مظهر ادب و وقار، خلاصه و عصاره همه فضایل، در زیبایی های روحی و خُلقی و تالی تلو معصوم بود.

نام در زیارت‌نامه‌ها و منابع

در پایان نوشته ذکر شده است (صص ۷۸-۸۱ هم زیارت ناحیه و سلام حضرت موعود و هم منابع ۳۱ گانه ذکر شده است.)

رجــــز  رجز اول (بار اول به میدان رفتن):

اَنَا علیُّ بن الحسین بن علی               نَحنُ و بیتُ الله اولــــی بالنَبی

تاللهِ لایحکُمُ فینا ابنُ الدّعــی               اَما ترونَ کَیفَ احمی عن ابی

من فرزند حسین بن علی هستم. به کعبه سوگند که ما به پیامبر سزاوارتر و نزدیکتریم. به خدا سوگند، فرزند ناپاک دامن بر ما حکم نخواهد راند. آیا نمی‌بینید چگونه از پدرم حمایت و پاسداری می‌کنم؟

رجز دوم:

اَنَــا علــیَّ لااقــولُ کَذبــاً               اَتبَعُ جدّی المُصطَفی المُهذَّبـا

اَضرِبکُمَ بالسَیف ضرباً مُعجبا             ضـــربَ غلامِ لایُریدُ الهَرَبا

من علیم که جز راست نمی‌گویم و نمی‌پویم. رهپوی جدّم پیامبر پاک و پاکی گستر هستم. با شمشیرم ضربات اعجاب انگیز می‌زنم، ضربات جوانی که هرگز از میدان نمی‌گریزد.

رجز سوم:

الحربُ قد بانَت لَها الحقائق               و ظَهَرَت مِن بعدها مصادِقُ

والله رب العــرش لانُفارِقُ               جَموعَکُم او تُغمَد البـوارق

جنگ حقایق را آشکار می‌سازد و جلوه های حقیقت پس از آن چهره می‌نماید. به پروردگار عرش سوگند که هرگز گروه شما را رها نخواهیم کرد تا شمشیرها در تن‌هایتان [یا در غلاف‌ها] قرار گیرند.

منبع: آینه داران آفتاب، ج۲، ۱۰۲۲٫

معرفی حضرت علی اکبر در منابع فارسی موجود در کتابخانه‌ی تخصصی مؤسسه‌‌ی فرهنگی هنری فرهنگ عاشورا- دزفول: