فـــتــــاد از پـــــــا کـــنـــار رود در آن ظـهـــر دردآلـــود
کســـــی کــــه عطـــر نـــامـــش آبـروی آب زمزم بود
دلش میخواست میشد آب شد از شرم امـا حیف
دلش میخواست صد جان داشت اما باز هم کم بود
مـــدینـــه نــه کــه دیگر مکه حتی جای امنی نیست
تمــــام کـــربــلـــا و کــــوفــــه غـــرق ابــن ملجم بود
اگــر در کـــربــلــا طــوفـان نمیشد کس نمیفهمید
چـــرا یــــک عمــــر پشـــت ذوالفقـار مرتضی خم بود
شاعر: علیرضا قزوه