وب سایت موسسه فرهنگی هنری فرهنگ عاشورا – دزفول عاشورا و امام حسین
نوشته های مرتبط
بــر اوج نیــــــزه‌هــا ببــــــر ای دل نــــظـــــاره را
اشـکی بــــریـــز، ســرمـه‌ی چشــم ستــاره را
ایــن شــعــر نیســت، ذکــر مصیبـت ســروده‌ام
بـــا خـــون دل نـــوشـــتــه‌ام ایــن خــون‌نگاره را
بغــضـــم دوبـــاره واشــــده یـــا صــاحــب‌الزمان
امـــشـــب ببـــخـــش ایـــن فـــوران شـــراره را
این شعر نیست که روضه‌ی مکشوف کربلاست
دیگـــر گـــذاشـــتـــــم بـــه کنـــاری اشـــاره را
پـــوشــانــده بــود مــرکــب خـورشیــد را شتک
این حــرف روشـــن است و نگویــم سواره را…
آن لحظـــه چشـــم‌های خــدا نیــز بسـته شد
طــاقــت نـــداشــت دیــدن آن حــلق پــاره را
نــاگــاه بــاد شـــب زده فــریــاد ســر گــرفــت
بــا ابــر ســنــگ و تیـــغ بپـوشــان ســتــاره را
ابلیــس حکـــم کـــرده کـــه بـــا نعــــل تازه‌تان
از یـــاس و سیـــب و لــالــه بگیـــرید عصاره را
می‌زد تـــرک بـــر آینـــه قلــبـــی سیــاه مست
می‌خــواســت رو سپیـــد کند سنــگ خاره را
یک طفــل نیســـت، نیـــزه تکـــانی نمی‌خــورد
بــایــد مـیــان دشـــت بــجـــویــنـــد چــــاره را
مشــکــن زمـــان چیـــدن یـــک میوه شاخه را
ای کـــاش کنــــده بـــود فــقـــط گـــوشواره را
جسـمــی نبــود و در پــی زنجیـــر غــرق خون
بــــردنـــــد چــنـــد تــکـــه دل پــــاره پــــاره را
ابـــلیـــس در تــــدارک مــهـــمـــان‌نــــوازی‌اش
دســــتــــور داد، زیــــنــــــت دارالــــامــــاره را
بغــضــم دوبـــاره واشــــده یـــا صــاحـب‌الزمان
امـــشــب ببـــخـــش ایـــن فـــوران شـــراره را
شاعر: سید حمید رضا برقعی
