پیــچیــده در این دشــت عــجــب بـــوی عــجـیبی
بـــوی خــوشــی از نــافـــهی آهـــوی نــجـــیبــی
یــا قـــافــلــهای ردشـــده بـــارش هــمـــه گلبرگ
جــــامـــانـــده از آن قـــافـــلـــه عـــطر گل سیبی
یک شمه شمیم خوش فردوس.. نه پس چیست؟
پـــس چــیــســت عــجـــب بـــوی خـداوند فریبـی
کـــی لـــایــق بوی خوشی از کــوی بهشت است
جــانـــــی کــــه از ایـــن عطــر نبرده است نصیبی
ایـــن گــل گــل صد برگ نه هفتاد و دو برگ است
لـــب تشـــنــه و تنــهاست چـــه مضمــون غریبی
با خط چلـــیــپـــای پـــر از خــــون بــنـــویســــیــد
رفتـــهاســـت مســـیحـــایی بـــالـــای صــلــیــبی
پیـــران هــمــه رفتــنـــد جـــوانـــان هــمــه رفتند
جـــز تشنـــگــی انگـــار نمـــاندهاســـت حبیبـــی
گــاهـــی ســـر نـــی بـــود و زمــانــی تـــه گودال
طـــی کــرد گـــل مـــن چــه فرازی چه نشیبی…
شاعر: سعید بیابانکی