تعزیه شیر و فضه راه انداخته است
تعزیه شیر و فضه سبب پدید آمدن این ضربالمثل شده است.
در گذشته در برابر کسی که برای محق نمایاندن خود آه و ناله یا سر و صدا راه میانداخت این مثل را به کار میبردند.
تمام غرق گناهیم و یک حسین(ع) داریم
وقتی بخواهند با خوشامدگویی و تعریف و تمجید دلبستگی عمیق خود را به کسی ابراز کنند از این مثل بهره میبرند و بدین وسیله او را تنها امید خود میخوانند.
منبع: عاشورا در فرهنگ مردم(ضربالمثلها)/مؤلف: محمدعلی عارفیراد