بگذار اول من روضهام را بخوانم بعد تو پامنبری کن
در گذشته پامنبری اغلب کار کودکان خوشآوازی بود که پای منبر مینشستند و با برگرداندن نوحه روضهخوان به گرمی مجلس میافزودند.
این مثل در آن امر ریشه دارد و بر خوشبینی بیش از حد به فرجام کار، نومیدی از نجات، مظلومنمایی و از رو بردن حریف، خوشبینی ابلهانه و کودکانه، پیشداوری و دست پیش گرفتن تا پسنیفتادن، اشاره میکند.
منبع: عاشورا در فرهنگ مردم(ضربالمثلها)
مؤلف: محمدعلی عارفی
