آنگاه که واعظان، وعظ را به پایان میبرند، گفتار خویش را با شگردی ویژه و مهارتی خاص به صحرای کربلا پیوند میزنند و به روضه میپردازند. این مثل که به اموری چون تغییر ناگهانی جهت سخن و یادآوری خواسته یا توقعی کهن یا نوین اشاره دارد؛ از این شیوهی واعظان سرچشمه گرفته است. گونههای دیگرمثل عبارت است از: الف) به صحرای کربلا گریز زد. ب) باز گریز زد. …..
**با زینب سفر کردن
این تعبیر بیشتر بر سبیل شکوه گفته میشود و به تحمل کردن کسی که اندوه و درد و شکایت بسیار دارد، اشاره میکند، زیرا زینب دختر علی (ع) به سبب حضور در کربلا و اسارت، دلی پر درد داشت.
منبع: عاشورا در فرهنگ مردم(ضربالمثلها)
مؤلف: محمدعلی عارفیراد