*امام حسین(ع) تا زنده بود آبش ندادند، وقتی شهید شد بستند به مزارش!
بر اساس گزارش های تاریخی، قبر مطهر امام حسین(ع) بارها و با شیوههای مختلف، از جمله آب بستن، تخریب گردیده است. این واقعه با توجه به تشنه کام شهید شدن آن حضرت سبب شکل گیری این ضرب المثل شده است. وقتی میخواهند بگویند لطف یا کمکی به جا نبوده و هر امری باید در زمان مناسب و لازم، به اجرا درآید، از این مثل بهره می گیرند. شکل های دیگر مثل چنین است: أ-« آبی که به زندگی ندادی به حسین چون گشت شهید بر مزارش بستی!» ب-امام حسین (ع) تا زنده بود آبش ندادند، وقتی که مرد بستند به مزارش!» ت-«امام حسین(ع) تا زنده بود آبش نداند، وقتی که مرد بستند به مزارش!» …..
**امام حسینی نیست و گرنه شمر بسیار است.
در بیدادگری آدمی تردید نیست. و ستم نکردن بسیاری از مردم به سبب نیافتن فرصت مناسب است. این مثل کنایه از فرصت نیافتن و موقعیت گیر نیاوردن آدمیان است. و اشاره دارد به «شناگر خوبی است، آب گیرش نمیآید».
گونه های دیگر آن عبارت است از:
أ-افسوس که دیگر امام حسینی نیست و گرنه شمر بسیار است.
ب-امام حسین یکی بود ولی شمر و یزید بسیار است.
ت- امام حسین پیدا کن، شمر بسیار است.
ث-امام حسین پیدا نمیشه، اگه نه شمر فراوونه.
منبع: عاشورا در فرهنگ مردم(ضربالمثلها)
مؤلف: محمدعلی عارفیراد