در واقعه کربلا یکی از کوفیان، اهل بیت امام حسین(ع) را غارت میکرد و میگریست. بانویی پرسید: چرا میگریی؟ پاسخ داد: چگونه نگریم، در حالی که تو دختر پیامبری؟ پرسید: پس چرا غارت می کنی؟ گفت: اگر من زیور آلات شما را نَبَرم، دیگری می برد.
مثل در این واقعه ریشه دارد و برای بیان خیانت، آزمندی، بی یقینی و توجیهگری به کار می رود.
**الهی طفل بیبابا نباشد یتیم و خوار در دنیا نباشد
محمد و ابراهیم فرزندان مسلم بن عقیل علیهالسلام، پس از اسارت و فرار از زندان به همسر حارث پناه بردند و در منزل وی پنهان شدند. حارث بیرحمانه سر از پیکرشان جدا ساخت؛ اجسادشان را در فرات افکند و سرها را نزد ابن زیاد برد. این مثل زبان حال طفلان مسلم در تعزیهی مسلم است و برای حمایت از کودکان مظلوم و نوازش یتیمان به کار می رود.
منبع: عاشورا در فرهنگ مردم(ضربالمثلها)
مؤلف: محمدعلی عارفیراد
