زیارت ناحیهی مقدسه، خونگریه و سوگنامهی حضرت مهدی(عج) و مرثیهی بلند آن بزرگوار بر مصائب و رنجهای جدش، اباعبدالله الحسین(ع) در روز عاشوراست. این زیارت ترسیم و توصیف لحظههای شهادت اباعبدالله(ع)، غربت و مظلومیت اهل بیت(ع)، معتبرترین، مستندترین و بلندترین روضهای است که از زبان معصوم منتقم و خونخواه سید شهیدان به ما رسیده است.
این مرثیه از زبان کسی است که صحنهها و لحظههای عاشورا، هر روز مقابل نگاه اوست و او از پس پردههای اشک، حنجرهای عطش زده در آزمندی خنجر قساوت و خیمههایی در آستانهی آتش و شیون را نظاره میکند.
این مرثیه، مرثیهای نیست که بر پیشانیاش تهمت و تردید و تحریف و مبالغه بنشیند. صادقترین زبان، آن را باز گفته و از ارجمندترین منابع به دست ما رسیده است.
زیارت ناحیهی مقدسه، گزارش عاشوراست؛ گزارشی که در آن دقایق و صحنههای جزئی نیز توصیف شده است و دریغا که ذاکران و مرثیهخوانان از این منبع استوار و گران سنگ کمتر بهره گرفتهاند.
زیارت ناحیهی مقدسه، مرثیهی سوزناک فرزند حسین(ع)، مهدی صاحب الزمان است، ما نیز آنچنان بخوانیم که او میخواند تا این عظیمترین و بزرگترین حماسه اندوهناک را خوبتر و روشنتر دریابیم.(۱)
پاورقی:
۱) محمدرضا سنگری، سلام موعود