پنج شنبه-۱۲ خرداد -کاظمین و بغداد
دومین روزی است که در بغداد هستیم. ساعت ۴ صبح زوّار را صدا می زنم تا نماز صبح را در حرم کاظمین بخوانند. به سرعت پایین می آیند و سوار اتوبوس می شوند. منتظر اتوبوس های دیگر نمی شوم و به راننده دستور حرکت می دهم. گوش می کند و راه می افتد. به حرم می رسیم و پس از آن که زیارت نامه می خوانیم زوّار، غرق زیارت می شوند حرم خیلی شلوغ است. در داخل ضریح دو صندوق وجود دارد که قبر امام کاظم(ع) و امام سجاد(ع) را در بر گرفته اند. تمام قبور ائمه در عراق به همین سبک است. صندوق قبرهای قدیمی و کار خاتم کاران اصفهانی است و هیچ تفاوتی با صندوق قبر شاه اسماعیل صفوی که در اردبیل دیده ام ندارد. همه در حرم، حال خوشی دارند و من هم از این حال بی نصیب نیستم. از هتل که حرکت کردیم قدری از کرامات و صفات و معجزات این دو امام بزرگوار را برای زوّار بیان کردم تا بدانند با چه ارواح طاهر و مطهری تماس برقرار میکنند و مگر فلسفه زیارت جز این است؟ در متن همه زیارت نامه های ائمه هم میخوانیم «عارف بحقک» یعنی به حق و منزلت و قدر تو آشنا هستم و این متأسفانه ضعف بزرگ ما ایرانی ها و شیعیان است که هر چند ذره ذره وجودمان آکنده از حب اهل بیت(ع) است، ولی اطلاعات کمی از مقام و منزلت معنوی آن ها داریم. رابطه زیارت و معرفت چند سال پیش که در شیراز بودم از بعضی زائرین شیرازی و غیر شیرازی پرسیدم چرا به حضرت احمد بن موسی، شاه چراغ می گویند؟ ولی پاسخی نشنیدم. یک بار هم که از آستانه اشرفیه عبور می کردم هر چه در اطراف حرم نگاه کردم که ببینم می خوام قبر چه بزرگواری را زیارت کنم، اثری مشاهده نکردم. صد البته که دستگاه دینی و تبلیغات دینی ما در این رابطه ناقص عمل می کند مگر به صرف یک زیارت نامه که متون آن ها کاملاً مشابه و تکراری هستند و انگار از روی هم کپی شده اند، می شود با آن ارواح شریف و بزرگ مرتبط شد؟ به راستی چرا در اماکن زیارتی ما به گوشه هایی از خصال برجسته معنوی صاحبان مزارهای شریف اشاره نمی کنند تا به خصوص نسل جوان ما که تشنه حقیقت و کشف این حقایق است را به خود متمایل کنند و بتوانند با آن روح های پاک ارتباط برقرار نمایند؟ از زیارت فارغ می شویم. در اطراف حرم، قبر شیخ مفید که ضریح کوچکی آن را پوشانده است قرار دارد. چه سعادتی دارد این عالم بزرگ شیعی که در چند متری دو امام معصوم به خاک سپرده شده است. بر روی قبر او چند بیت شعر عربی منسوب به امام زمان(عج) قرار گرفته است. با این اشعار که مطلع آن ها این بیت است آشنا هستم: لا صوت الناعی بفقدک انه یوم علی آل الرسول عظیم (روز مرگ تو بر آل پیامبر روز سخت و بزرگی است) خدایا! چه قدر باید عالمی منزلت پیدا کند که امام زمان(عج) در مرگ او این گونه شعر بسراید و روز ارتحالش را برای آل پیامبر(ص) روزی سخت و بزرگ بنامد؟ درست در ایوان روبروی قبر شیخ مفید، قبر خواجه نصیرالدین طوسی است که هر چند نشانی آن را به زوّار می دهم، اما تا پایان اقامت در کاظمین خود مجال زیارت قبر این عالم بزرگ شیعی را که قبر وی در مسیر در ورودی خانم ها به حرم قرار دارد نمییابم. از حرم بیرون می آییم و زوّار را به هتل، باز میگردانم تا پس از صرف صبحانه به سامرا مشرف شویم و قبور مطهر امام هادی(ع) و امام عسکری(ع) و حضرت حکیمه خاتون، عمهی امام عسکری و نرجس خاتون، مادر گرامی امام زمان(عج) را زیارت کنیم.
منبع: کتاب تاعشق با عشق-سفرنامهی دمشق، کربلا،مکه غلامعلی رجایی
