وب سایت موسسه فرهنگی هنری فرهنگ عاشورا – دزفول عاشورا و امام حسین
نوشته های مرتبط
به احتمال زیاد رقیه نام دیگر زینب بوده باشد چرا که در بیشتر منابع از این سه دختر نام برده شده و کمتر نامی از رقیه دیده می‌شود رقیه(س)به سال ۵۹ هجری درمدینه متولد شد ودرسن سه سالگی به همراه پدر(سال ۶۱ هجری)به کربلا سفرکرد.
در روایت آمده است که: امام حسین (ع) بعد از این که با اهل حرمش خداحافظی کرد، و به سمت میدان جنگ به راه افتاد، مقداری راه را ﭘیمود، در این هنگام دختر کوچکی[رقیه(س)] عقب آن حضرت دوید و می‌گفت: پدر! آهسته، توقف کن٬ تا تو را سیر ببینم. امام ایستاد، ﭘیاده شد و آن دخترخردسال را در آغوش کشید و به او تسلی داد و او را آرام کرد.
درشب شام غریبان سالار شهیدان حسین(ع) این دختر شبانه به کنار پیکر بی‌سر و پاره پاره‌ی پدر رفت. زنان حرم در پی او رفتند و دیدند که رقیه (ع) خود را روی ﭘیکرمطهر پدر افکنده و در حالی که دست‌هایش را به سینه چسبانده است٬ درد دل می‌کند.
این ناز دانه‌ی سه ساله زمانی که کاروان در خرابه‌ای در شام سکونت داشت یک شب پدر را در خواب دید و پس از بیدار شدن بسیار گریست و بی‌تابی کرد و پدر را خواست. خبر به یزید رسید، به دستور او سر مطهر امام(ع) را نزد او بردند. رقیه(س) سر پدر را در آغوش گرفت و با پدر سخن می‌گفت و می‌گریست سپس لب بردهان شریف پدر نهاد و از هوش رفت. چون او را حرکت دادند از دنیا رفته بود.
بدن آن مظلومه درمقبره‌ی باب الفرادیس شام به خاک سپرده شد.
منابع:
زنان عاشورایی، زهرا یزدان پناه قره‌تپه
سحاب رحمت، عباس اسماعیلی یزدی
زنان عاشورا، سیداحمدرضا حسینی
