سلام بر فرزند آخرین پیامبر، فرزند برترین سرور و رهبر، فرزند فاطمه زهرا(س)، فرزند خدیجه کبری(س). سلام بر تو که زیستنمان آموختی تا مرگ در عزت را بر زندگی ذلت رنگ برتری دادی. سلام بر تو که مشرق عاشورایت، نه امام به آسمان بخشید و در پرتو خونت، سیمای علی(ع) و فاطمه(س) و حسن(ع) از انبوه غبارهای برانگیخته آفتابی شد. سلام بر تو که سپیده دم اسلامی، سوره فجر قرآن عشق، نفس مطمئنه، میراث دار سخاوت و شجاعت پیامبر!
سلام بر شهید شهیدان، سلام بر لحظهای که حلقومی تشنه، مقابل نگاه اشکبار خواهر، در التهاب زمین و آسمان و در شیون فرشتگان و شیههی اسب بیسوار، به عطش خنجر هندی سپرده شد. سلام بر آن لحظه که انس و جن و پرندگان و وحوش گریستند آن سان که طوفان اشک جاری شد. بَکَتْ الإنْسُ وَ الجِنُّ وَ الطَیْرُ وَ الوَحْشُ عَلَی الحُسَیْنِ ْبنِ عَلیٍّ حَتّی ذَرُفَتْ دُمُوعُها.
پی نوشت:
سلام موعود، دکتر محمد رضا سنگری