وب سایت موسسه فرهنگی هنری فرهنگ عاشورا – دزفول عاشورا و امام حسین
نوشته های مرتبط
مثل همیشه حال و هوای خرید ندارم . ساعت ۱۰/۵ شب خبر می‌دهند که یکی از زائران زن که بالای ۵۰ سال سن دارد هنوز به هتل برنگشته است. یکه می‌خورم که پس از چند روز و این راه راست و نزدیک به حرم نباید گمشده‌ای وجود داشته باشد. آماده می‌شوم تا با دو سه تن از خانم‌های کاروان به دنبال او بروم تا آنها کمک کنند و قسمت زنانه‌ی حرم را بگردند که خبر می‌رسد لحظاتی پیش به هتل بازگشته‌است. برافروخته از او می پرسم از ساعت یک بعدازظهر تا حالا کجا بوده‌ای و ما را نگران کرده‌ای؟ می‌گوید چون حالم خوب نبود در حرم پیامبر(ص) نشسته بودم. با نگاهی که به چهره‌اش کردم به او فهماندم که به من دروغ می‌گوید. اما به زبان چیز دیگر گفتم و پرسیدم مسیر و فاصله حرم تا هتل چند دقیقه بیشتر نیست و تو ده ساعت در حرم نشسته بودی تا حالت خوب شود و بعد به هتل بیایی؟! پاسخی نداد. لحظاتی بعد خبر می‌رسد به دنبال خرید بوده است و این همه ساعت در بازارهای مدینه پرسه زده است. هم اطاقی او می‌گوید در این چند روز چند ساک بزرگ از اجناسی که خریده است عرصه را در اطاق بر او تنگ کرده است!
چند سال است به مدینه نیامده ام. دیدن خانم‌های ایرانی که با مانتو در خیابان‌ها و دکان‌های مدینه می‌گردند صحنه‌ای نگران کننده به وجود آورده که سابقه نداشته‌است. به‌خصوص این‌که دیده می‌شود بعضی چندان اعتنایی به این‌که موهایشان از مقنعه بیرون بیفتد ندارند. شنیده‌ام خطیب مسجدالنبی در یکی از خطبه‌های نماز جمعه‌ی مدینه گفته و انتقاد کرده در این شهر و مملکت بدحجابی و این‌گونه لباس پوشیدن که دور از شأن زائران حرم نبوی است رسم نبوده است ولی بعضی از ایرانی‌ها این سوغات را به مدینه آورده‌اند!
پس از نماز مغرب و عشاء که به هتل باز می‌گشتم دو تن از خانم‌های ایرانی را در مغازه‌ای دیدم که با وضعی که مناسب زائران مدینه نبود و نیست و با حجاب نامناسب با فروشنده‌ای که اهل تاجیکستان بود مشغول بگو بخند هستند. انگار نه انگار! هر چند این موارد بسیار کم و نادر و قابل مقایسه با ده‌ها هزار زائر محجبه و عفیف ایرانی که در تمام اوقات نماز به مسجد می‌شتابند، نیستند اما نمی‌توان با توجه به نگرش و نگاه حاکم بر مردانی که با فرهنگ عربستان به زنان می‌نگرند و بعضی از آنان به قول دکتر جراحی که زائر کاروان است بسیار بد چشم هستند نگران این‌گونه رفتارها نبود.
شک نیست ریشه این رفتارها در جهل بعضی‌هاست و الّا اگر پایه‌ی آگاهی و معرفت بعضی افراد در تناسب خود باشد به خوبی درخواهند یافت به نمایندگی از کدام ملت به چه سفری آمده‌اند و باید متخلّق به چه آداب و رفتاری باشند و اگر رفتاری خارج از منزلت اولیای دین از آنها سر بزند که به آبروی مردم و نظام اسلامی ایران آسیبی برساند باید در پیشگاه حضرت حق پاسخگو باشند که چرا با رفتار نسنجیده‌ی خود مایه‌ی خفّت و وهن و سبکی ملت شریف ایران که عظمت آنها شهره‌ی آفاق است را فراهم نموده‌اند. و البته در این میان نباید از مسئولیت کارگزاران رسمی حج و زیارت عمره و به‌ویژه مدیران و روحانیون و مبلغین اعزامی که با بودجه‌ی همین زوار به این سفرها می‌آیند، غافل بود و سهم آنها را در این نقیصه دست کم گرفت. به‌ویژه، که این نقیصه در یک کشور دیگر در حال تکرار است.
منبع:کتاب تاعشق با عشق-سفرنامه‌ی دمشق،کربلا،مکه
غلامعلی رجایی
