گروهی از شیفتگان امام حسین (ع) به جای سینه زنی و زنجیر زنی سنگ به سینه میزدند. برخی از محققان دو نمونه از سنگ زنی را چنین ثبت کردهاند:
۱-در دهههای عاشورا، صاحبان کورههای گچ پزی و آجر و آهک پزی بیش از همه هیجان نشان میدادند. آنها چنان سنگ و آجر به سینه میکوفتند که مجروح میشدند. در باور آنان صدمهی فزونتر به معنای ثواب بیشتر بود.
۲-سیدهای به نام «شهربانو خانم» معروف به «دختر آقا» – که دختر پر سن و سال، همیشه سبز پوش و از اهالی همدان بود- برای مظلومیت حضرت سیدالشهداء همواره در مراسم عزاداری و روضه خوانی شرکت میکرد و ضمن سر دادن شیون، با «یک قطعه سنگ سیاه» به اندازهی مشت جمع شدهی یک انسان بالغ به سینهی خود میکوفت. او هر جا که میرفت این سنگ را همراه میبرد.
به هر حال در گذشته سنگ به سینه زدن به معنای طرف داری از امام (ع) و شرکت در محفل ویژهی آن حضرت بود.
مثل بدان مراسم اشاره دارد و برای بیان طرفداری از اشخاص و گروهها به کار میرود.
منبع: عاشورا در فرهنگ مردم(ضربالمثلها)/مؤلف: محمدعلی عارفیراد
