بــادهـا عـطـر خــوش سیــــب تـنــش را بردند
ســوخـتـنـد و خــبــر ســـــوخــتــنــش رابردند
نیزههـا بـر عـطـــشـــش قهقهه سر میدادند
زخــــمهــا لالــــــهی بـــــاغ بـــدنــش را بردند
دشـــنـــههـــا دور و بــر پــیــکـر او حلـقه زدند
حـلقــهها نــقـش عـقــیـق یـمــنــش را بردند
این عطش یوسف معصوم کدامین مصر است
کــه روی نـــیــزه بــــــوی پــیـرهـنــش را بردند
تـــا کـــه مـــعـــلوم نـگردد به کدام آئین است
اهـــــل صـــحــــرای تــجـــرد کــفـنـش را بردند
بــــادها سـیـنــه زنـــان زودتـــر از خـــواهـــر او
تــــا مـــــدیـــنــه خــبــــر آمــــدنـــــش را بردند
یوسـف آهـسـتـــه بـــگـــوئـــیـد، نمیرد یعقوب
گـــرگها یـــوسـف گــل پـیــرهــنـــش را بردند
شاعر: رضا جعفری