وب سایت موسسه فرهنگی هنری فرهنگ عاشورا – دزفول عاشورا و امام حسین
نوشته های مرتبط
محمد بن علی بابویه، معروف به صدوق یا عماد‌الدین، در قم به دنیا آمد. سال تولد ایشان را با اختلاف نظر بین سال‌های ۳۰۵ تا ۳۱۱ (ه.ق) گفته‌اند؛ اما دقیق‌تر آن است که در سال ۳۰۶ و درآغاز قرن چهارم، مصادف با دوارن غیبت صغری، به دنیا آمد.
از بزرگان تاریخ فقه و روایت شیعه بوده که در ۷۵ سال زندگی خود، موفق به تألیف ۲۹۸ یا ۳۰۰ جلد کتاب شد که متأسفانه فقط ۱۴ جلد از آن‌ها موجود است.
جد اعلای شیخ صدوق، ابن بابویه بوده است، و پدرشان، ابن بابویه، فقیه و محدثی بزرگ بود که حدود صد جلد کتاب نوشته است. وی هم عصر امام حسن عسکری(ع) و پس از آن حسین بن روح نوبختی، نائب خاص امام زمان(عج) در دوران غیبت صغری بود.
یکی از ویژگی‌های این شخصیت، درک محضر بسیاری از استادان بوده که شمار آن‌ها را حدود۲۵۲ نفر گفته‌اند. او برای به دست آوردن روایات مختلف به گوشه و کنار جهان اسلام از جمله بغداد، کوفه، بخارا، بلخ، مدینه، مکه و مشهد سفر کرد و در طی سفر هم آموزش می‌داد و هم می‌آموخت.
مهمترین رشته‌ی او حدیث، فقه و اصول بود اما در حوزه‌های مختلف تبحر داشت به گونه‌ای که تمامی چهره‌های سرشناس تاریخ شیعه و حتی اهل تسنن عظمت روحی و صداقت وی را ستوده‌اند.
از مهمترین آثار او می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: اکمال‌الدین و تمام‌النعمه، عیون اخبارالرضا،مقتل شیخ صدوق، خصال، امالی، علل‌الشرایع، ثواب‌الاعمال و عقاب‌الاعمال و من لا یحضره‌الفقیه که یکی از چهار جلد کتاب معتبر شیعه است.
