دریغـــا سکه هـــا خنجـــر خریدنــــد و نامردان به سر معجر کشیدنــد
همـــان ها کــــه رفیق راه بودنـــــــد به دیناری به منزل ها خــــزیدنــد
سپـاه ناشنـــاس و مخفی کفــــــــر یورش بردنــد و ایمان هــا پریدنــد
زمین شد شرمسار و آسمان ســـرخ چو فــرش زیـــر پایش را کشیـدنـد
خــــوارج مسلکـــــان دیــــو سیـــرت به زخــم خنجـــری پایش دریدنـــد
حکـــایت هـــا کند زین قصــه فــــردا زنان با سم، ســر همسر بریدنـــد
به تشییع اش ببیــن بــاران تیر است که از هـر سو به تابوتش خلیدنــــد
و امــا بعــد از آن خـــونیـــن تنـــی را کشیدنـــــد و دریدنـــد و بــریدنــد
عجب رسمی است رسم سکه بازان بــــرای خـــــود جهنــــم آفریدنــد
عبدالکریم خاضعی نیا