وب سایت موسسه فرهنگی هنری فرهنگ عاشورا – دزفول عاشورا و امام حسین
نوشته های مرتبط
اگرچه ممکن است حضور امام زمان(ع) در بین مردم سبب شود که مسلمانان از برکات بیشتری بهره‌مند شوند، ولی این‌گونه نیست که اگر شخص ایشان غایب باشد هیچ گونه فایده‌ای برای امت اسلامی و مردم نداشته باشد. در روایات فواید گوناگونی برای حضرت در حال غیبت آمده است؛ از جمله:
- امام غایب(ع) واسطه فیض و امان اهل زمین:
امامان معصوم(ع) امان اهل زمین‌اند و اگر زمین از این حجت‌های الهی خالی بماند دنیا و اهلش نابود خواهند شد. امام سجاد(ع) فرمود:«ما پیشوای مسلمانان و حجت بر اهل عالم و سادات مومنان و رهبر نیکان و صاحب اختیار مسلمانان هستیم؛ ما امان اهل زمین هستیم چنان که ستارگان امان اهل آسمانند. به واسطه‌ی ماست که آسمان بر زمین فرود نمی‌آید، مگر وقتی که خدا بخواهد؛ به واسطه‌ی ما باران رحمت حق نازل و برکات زمین خارج می‌شود. اگر ما روی زمین نبودیم اهلش را فرو می‌برد.» و آن‌گاه فرمود:« از روزی که خدا آدم را آفریده تا حال هیچ گاه زمین از حجتی خالی نبوده است، ولی آن حجت گاهی ظاهر و مشهور و گاهی غایب و مستور بوده است. تا قیامت نیز از حجت خالی نخواهد شد و اگر امام نباشد، خدا پرستش نمی‌شود.» سلیمان می‌گوید عرض کردم: مردم چگونه از وجود امام غایب منتفع می‌شوند؟ فرمود: «همان طور که از خورشید پشت ابر بهره می‌برند.»
- امید بخشی به مسلمانان:
ایمان و اعتقاد به امام غایب(ع) سبب امیدواری مسلمانان نسبت به آینده‌ی پر مهر و صفای خویش در عصر ظهور امامشان می‌گردد. جامعه‌ی شیعی، طبق اعتقاد خویش به وجود امام شاهد و زنده، همواره انتظار بازگشت ایشان را دارد. هر چند او را در میان خود نمی‌بیند اما خود را جدای او نمی‌داند. حضرت همواره مراقب حال و وضع شیعیان خویش هستند و این باعث می‌شود تا شیعیان به امید لطف و عنایت حضرتش برای رسیدن به یک وضع مطلوب جهانی تلاش کرده و در انتظار ایشان به سر ببرند.
- پاسداری از آیین اسلام و دین خدا:
یکی دیگر از فواید امام غایب این است که عاشقان و سربازان آن حضرت، به امید عضر ظهور خود را برای دفاع از دین آماده می‌نمایند. حضرت علی(ع) در این خصوص می‌فرماید:
«به برکت آن امام گروهی از مردم برای دفاع از دین و در هم کوبیدن فتنه‌ها آماده می‌شوند، چنان که شمشیر و تیر به دست آهنگر تیز می‌گردد؛ چشم آن‌ها به واسطه‌ی قرآن روشن است. تفسیر و معانی قرآن در گوششان گفته می‌شود و شب و روز از جام حکمت و علوم الهی سیراب می‌شوند.»
منبع: کتاب مصلح موعود در ادیان، نصیر جینور لنگرودی، ص۶۸٫
