عَنِ الْحَسَنِ بْنِ الْحَکَمِ النَّخَعِیِّ عَنْ رَجُلٍ قَالَ سَمِعْتُ أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْهِ وَ هُوَ یَقُولُ فِی الرَّحْبَهِ وَ هُوَ یَتْلُو هَذِهِ الْآیَهَ فَما بَکَتْ عَلَیْهِمُ السَّماءُ وَ الْأَرْضُ وَ ما کانُوا مُنْظَرِینَ وَ خَرَجَ عَلَیْهِ الْحُسَیْنُ ع مِنْ بَعْضِ أَبْوَابِ الْمَسْجِدِ فَقَالَ أَمَا إِنَّ هَذَا سَیُقْتَلُ وَ تَبْکِی عَلَیْهِ السَّمَاءُ وَ الْأَرْضُ
بحارالأنوار ج : ۴۵ ص : ۲۰۹
از حسن بن الحکم النخعى، از کثیر بن شهاب حارثى است که گفت:
هنگامى که محضر مبارک امیر المؤمنین علیه السّلام در رحبه نشسته بودیم، در این وقت حضرت حسین علیه السّلام بر آن جناب وارد گشت، امیر المؤمنین چنان خندیدند که دندانهاى عقل آن جناب ظاهر گردید سپس فرمودند: خداوند متعال در قرآن کریم قومى را یاد کرده و مىفرماید: فَما بَکَتْ عَلَیْهِمُ السَّماءُ وَ الْأَرْضُ وَ ما کانُوا مُنْظَرِینَ قسم به کسى که حبّه را شکافت و بنده را آفرید این (یعنى حضرت حسین علیه السّلام) را البته خواهند کشت و قطعا آسمان و زمین بر او مىگریند