أَنَّهُ کَانَ یَتَصَدَّقُ بِالسُّکَّرِ فَقِیلَ لَهُ فِی ذَلِکَ فَقَالَ إِنِّی أُحِبُّهُ وَ قَدْ قَالَ تَعَالَى لَنْ تَنالُوا الْبِرَّ حَتَّى تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّون[۱]
امام حسین علیه السّلام، شکر، صدقه مىداد، از او پرسیدند چرا شکر؟ فرمود: «من شکر را دوست دارم» ، و خداى سبحان مىفرماید: شما هرگز به نیکى نمىرسید مگر آنکه از آنچه دوست مىدارید انفاق کنید(آل عمران/۹۲)»
[۱] . ابن أبی جمهور، محمد بن زین الدین ،عوالی اللئالی العزیزیه فی الأحادیث الدینیه، دار سید الشهداء للنشر، قم، چاپ اول، ۱۴۰۵ ق، ج۲، ص ۷۴٫