این جا بمان دختر! تنت آتش نگیرد
گل های سرخ دامنت آتش نگیرد
صحرا برای بازی ات، جایی ندارد
در این بیابان، خرمنت آتش نگیرد
بر روی دامن می تکانی خون دل را
از غیرتش، پیراهنت آتش نگیرد
امشب سکوتی تلخ داری، تا وجودم
از سوز «بابا گفتنت» آتش نگیرد
داغ عطش بر روی لب های تو خشکید
تا اشک چشمِ روشنت آتش نگیرد
بگذار بر روی زمین، بار غمت را
تا جاده بعد از رفتنت آتش نگیرد
وقتی سر آیینه ها را می بریدند
آتش گرفتم، تا تنت آتش نگیرد
مهری مهرمنش