خانه / شعر های عاشورایی / غزل / شمشیر شهادت(محمدرضا محمدی نیکو)

شمشیر شهادت(محمدرضا محمدی نیکو)

ای که پــــیـــچیــــد شبی در دل این کوچه صدایت!
یـــــک جــــهــــان پـــنجره بیدار شد از بانگ رهــایت
تا قیامت همه جا محــــشــــر کـــبـرای تو بر پاسـت
ای شــــــب تــار عــــدم ، شــــام غــــریبان عزایت!
عطش و آتش و تنهایی و شـمشیر و شـــــــهـــادت
خــــــبـــــری مــــخــــتــصر از خاطره ی کرب و بلایت
همرهانت صـــفــــی از آینه بـــــودند و خوش آن روز
که درخــــشــــیــــد خـــــدا در هــــمـه ی آینه هایت
کاش بودیم و سر و دیده و دستی چـــــو ابـــاالفضل
مـــــی‌فــــــشــــانـــدیم سبک تر ز کفی آب به پایت
از فراســـــوی ازل تــــــا ابد – ای حـــــلق بــــــریده!
مــــــی رود دایــــــره در دایـــــــره پــــژواک  صــدایت

محمدرضا محمدی نیکو

telegram

همچنین ببینید

واج نیزه ها

بعد از هجوم خنجر و تاراج نیزه ها آرام رفته بود به معراج نیزه ها ...