شعر های عاشورایی

خـونــی کـه ز پیشانی او جاری شد ســرســبــزتــرین بـهــار بیداری شد آن سر که به روی نیزه‌ها گشت بلند آیینــه‌ی روشـــن فـــداکــاری شـد محمد حسین امیدی

غــریبــه! آی جـــانم را ندیدی؟ مــه هفـت آسـمانم را ندیدی؟ عطش آتش زده بر جان طفلان عمــوی مهـــربــانـم را ندیدی؟ عبدالرحیم سعیدی‌راد

عطش از چشم اصغر خواب را برد ز جــســم نــازنــینـش تــاب را برد ولــی فــواره‌ی خـــون گــلــویــش بـــه مـــیــدان آبـــروی آب را بـــرد احد ده‌بزرگی

از دل هر سنگ سخت‌جان، خون عبیط، به راه افتاد. وقتی که خورشید آسمان، از روی نعش‌های مقدس عبور کرد، ناچار دامن زردش به خون نشست. آن روز عصر، پرده‌ی آبی آسمان، با خون دامن خورشید، سرخ شد. وافق، این مرد پایدار، با رخت سرخ، در خیمه ی سیاه شب افتاد. آن شب وقتی نسیم مرگ، از نینوا گذشت،از نعش‌های ...

لبی عطشان و جانی خسته دارد ولــی روحــــی زتــن وارســــتــه دارد

وقتی سخن از تو به میان می‌آید، درختان به رکوع می‌روند و برگ‌ها، به نشانه‌ی سجده، از شاخه‌ها می‌ریزند. وقتی سخن از تو به میان می‌آید، خورشید از پشت کوه‌ها سَرَک می‌کشد و از حرارت شوق تو آتش می‌گیرد. وقتی سخن از تو به میان می‌آید، نسیم کوچه به کوچه می دود و عطر تو را در خانه‌های شهر می‌پراکند. ...

پیــچیــده در این دشــت عــجــب بـــوی عــجـیبی بـــوی خــوشــی از نــافـــه‌ی آهـــوی نــجـــیبــی یــا قـــافــلــه‌ای ردشـــده بـــارش هــمـــه گلبرگ جــــامـــانـــده از آن قـــافـــلـــه عـــطر گل سیبی یک شمه شمیم خوش فردوس.. نه پس چیست؟ پـــس چــیــســت عــجـــب بـــوی خـداوند فریبـی کـــی لـــایــق بوی خوشی از کــوی بهشت است جــانـــــی کــــه از ایـــن عطــر نبرده است نصیبی ایـــن گــل گــل صد ...

با این‌که بــر آســتان آب است حسین از تـاب عطش در التهاب است حسین ای آب تــو مــهــر مـــادرش زهــرایــی لب تشنه چرا در آفتاب است حسین؟ میرهاشم میری

آن مــاه کــه روشنگر هر انجمن است مجــموعــه‌ای از فضـائل پنج تن است در شــادی و غــم دسـت توسل ما را بر دامن لطف قاسم بن‌الحسن است سیدرضامؤید

نـــگــاه خــواهــر و بغــض گلوگیر گلــوی لــالــه‌ها و زخـم شمشیر هجـوم لشکری نامرد و یک دست دل یــک مـشـک و داغ آن همه تیر سیدحبیب نظاری